The Bad Girl Meets The Funny Boy

Chapter 21 (Siya)

 Chapter 21 (Siya)

Luke’s POV

Sa oras na iyon si nhicky lang ang nasa isip ko. Kung ano ba ang nangyari sakanya? Kung nagblack-out ba sa dorm? Halos mapuno na ang utak ko..

Takbo lang ako ng takbo. . .

Hindi ko pinansin si Megan kanina. Maiintindihan kaya niya ako pag sinabi ko ang rason sa hindi pagpansin sa kanya. Sana oo. Hay!

Pagkarating ng pagkarating ko sa dorm niya ay dali  ko siyang hinanap.

“Nhicky where are you?”

“Aaaaaaah!!!!!!”

O___O

Dali kong pinuntahan ang kwarto niya pero hindi ko mabuksan ang pinto.

“SHIT!.. Nhicky open the door!”

“AHhhhhhhhhh!!!!” Shit! Pano na to?

Braaaaaaaaaaaaaagggggggggggsssssshhhh!!!!!.

Sinira ko yung pintuan at daling pinuntahan siya.

“Nhick-----“

“Nicollo”  O__O

“Nicollo.. sob…sob.. P-please Don’t leave me. I’m scared.!” Sabi niya na nakayakap parin saakin. Nicollo? But I’m not Nicollo, I’m Luke ! .

“A-ah.. Yes! Hindi kita iiwan nhicky. Wag ka ng matakot.”

Pero parang sinakaksak ako sa puso. Bakit akala niya ako si nicollo? Ganon na ba talaga si nicollo na tinutulungan siya kapag natatakot siya?  Pero mas okay na yun, Kung ako si Luke ngayon sa tingin ko hindi siya magpapatulong saakin. Magiging Nicollo muna ako ngayon.Ngayong gabi.

Ilang minuto na nagdaan, Tumahimik na rin si nhicky. Natulog na rin na nakayakap parin saakin..

Pagtingin ko sa relo, Alas 10 na pala. Siguradong nag-eenjoy na sila doon.

“Luke! Where are you?” O___O Sigaw sa labas . Siguradong boses yon ni megan .

“Megan?”

“Nic-----------------“

Hindi ko na ulit narinig boses niya. I’m sorry bhiee sa tingin mas kailangan ako ngayon ni nhicky, sana maintindihan mo ako..

Nicollo’s POV

 Sana walang nangyari kay nhicky. Takbo lang ako ng takbo hanggang makarating ako sa dorm pero pagkabukas ko pa lang ng pinto.

“Nicollo”  Napahinto ako at napa atras sa pagkarinig ng pangalan na yun. Ang pangalan ko.

 “Nicollo.. sob…sob.. P-please Don’t leave me. I’m scared.!”

“A-ah.. Yes! Hindi kita iiwan nhicky. Wag ka ng matakot”

Parang nabato ako sa kinatatayuan ko, Bakit akala niya ako?  Pa-parang iba ang nararamdaman ko. Yung tipong masakit sa dibdib na akala nya ako yon pero hindi ako. Inexpect niya na ako pala pero hindi ako yun. Umaasa siya na ako ang nasa tabi niya ngayon pero hindi ko nagawa kase nahuli ako!.. :(

Lumabas nalang ako at pumunta sa isang sulok.

“Luke, where are you?”

“Megan?”

“Nic------“  Dali kong tinakpan ang bibig niya at hinila siya.

“Hey! What are you doing here?”  tanong niya.

“ Ah- ah kase ma-may kinuha lang ako , pe-pero babalik na rin ako. Ikaw, anong ginagawa mo dito?”

“Ah., S-same!” Pero kanina lang hinahanap niya si Luke. Sasabihin ko ba sakanya? Na si luke yun kasama ni nhicky.?

“Ah.. G-ganun ba. Ha-halika ka na. Bumalik na tayo!”

“Huh?! Ah. Le-let’s go!” Bakit kaya niya hinahanap si luke.? At teka nga.. Alam ba ni luke na may nyctophobia si nhicky. Tumakbo rin ba siya hanggang rito? Hay ewan! >__<

    ~Umaga na~

Pagkagising ko. Lumabas ako ng kwarto at pumunta sa CR ng biglang may nagsalita.

“Sa-salamat!” lumingon ako.

O___O Si Nhicky.

“Ha? Para saan?” inosente kong tanong.

“For saving me from the monsters” sabi niya na panay ang pag-iwas ng tingin.

ANo? Monsters? Saan?

“Ha?” Hindi ko siya maintindihan.

“SALAMAT SA KAGABI!” Jusko! Bigla nalang bang sumigaw. Kagabi? O____O Yun- yung ba sa kagabi.????

“Ha!? Eh.. ANo kase..” Sasabihin ko ba na si Luke yun at hindi ako.? “AH.. Wa-walang anuman!” Nagsinungaling ako? Oh my. Hindi ko alam kung anong sumanib saakin.  Parang nadala ako na nagsalamat siya saakin. Alam kong hindi siya magpapasalamat basta-basta. Pero ngayon nagsalamat na siya at Masaya ako dun!.

“^__^”   O__O Nginitian niya ako?

“>////// Ang bilis ng tibok ng puso ko. Umiwas ako bigla at bumalik ulit sa kwarto ko.

 Hay! Baki