14 eylül 1942...... O gün içimde çok tuhaf bir his vardı.Okulun ilk günüydü.İlk kez okula başlayacaktım.her yer doluydu.Bir köy tatilinden sonra bu biraz bana garip gelecekti.Tüm her yerde kitapçılar kitap satıyor ve aileler okul forması alıyordu.Chris etrafına şaşkınca baktı ve elimi tuttu.Hadi abi gidelim dedi.Çok ince bir sesi vardı.Görünüşe göre kalabalıktan korkmuştu.Annem arkadan seslendi.Hadi Arthur sana uygun formayı buldum.Kalabalıktan zor ilerledik.Chris elimi asla bırakmıyordu,bende onun elini sımsıkı sıkıyordum.Annem bana kızgın gözlerle baktı.Kendin yoksun,kardeşini de oyunlarına alet ediyosun,çabuk buraya gel.Deneme kabinini buldum ve pantolunu giydim.Güzeldi beğenmiştim.Ama annem beğenmediği için başka bir pantolunu elime verdi aniden o pantolon poşetin içindeydi ve annem pazarlık yapıyordu.Biraz zorlansakda istediğimiz fiyata aldık.Aslında bizim İngiltere den taşınıp Almanya'ya gitmemiz gerekiyordu.Çünkü babamı burada kaybettik. O subaydı bir deste askeri vardı. Babamla birlikte amcam Ryan da onunla cennete gitti. Annem çok ağlamıştı asla gözümün önünden gitmiyor...
Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gençliğin Rengi(Düzenleniyor)
RandomHayat onu çok zorlamıştı. Çok gençti fakat yaşadıkları omzuna f?azla yük değil miydi? Ama o asla pes etmedi. İmkansız denen birşey olmadığını kanıtladı. Hayallerindende,aşkındanda vazgeçmedi. Hayat onu hiç geçemeyeceği karmaşık bir labirent de bir b...
