Sevdiğim insanların neredeyse tüm hepsini neredeyse kaybettim.Onuda kaybetmek istemiyordum. Aylar geçti. Ben okula başladım. Annem ise hala bulaşıkcılık yapıyordu.Toplam para sadece dört yüz altmış beş sterlindi. Kardeşim artık parmaklarını oynatamamaya başladı.İngiltere de ki okullar altı yüz sterlinden aşağıya değildi.Annemin verdi mücadeleye hayrandım. Bir hafta sonra annemi yatak odasında babamın resmine sarılmış bir şekilde ağlarken buldum. Onu teselli etmek için yanına yaklaştım. Tek bir laf çıkmadı ağzından.Ama anlamak çok kolaydı. Omuzlarından,gözlerinden,nefes alıp verişinden,duruşundan,damarlarından anlaşılıyordu. Eğer üzgün bir insanın gözlerine bakarsanız orda cennet ve cehennemi görürsünüz gözlerimiz ne kadar da geveze.Annemin ise çok belliydi. Kadın çok yıpranmıştı.Bir anda mutfaktan bir ses geldi.Chole Chole teyzem Lily gelmişti.
-Ne var ne istiyosun?
-Sana bakmaya geldim canım
-Umarım öyledir
-Umduğun gibi öyle
Annem sertçe teyzeme baktı ve mutfağa indi. Mutfaktan ilginç kokular geliyordu.Teyzem ilk defa doğru bir şey yapmıştı. Bize yemek hazırlamıştı. Ben böyle bir şeye ilk defa tanık olduğum için doğrusu normal birşey çok şaşırdım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gençliğin Rengi(Düzenleniyor)
AléatoireHayat onu çok zorlamıştı. Çok gençti fakat yaşadıkları omzuna f?azla yük değil miydi? Ama o asla pes etmedi. İmkansız denen birşey olmadığını kanıtladı. Hayallerindende,aşkındanda vazgeçmedi. Hayat onu hiç geçemeyeceği karmaşık bir labirent de bir b...
