Okulun ilk günüydü.Her şey yeniydi.Okul, arkadaşlar,öğretmenler ve daha birçok şey.
O sabah okula otobüsle gidiyordum ve her sabah böyle gidecektim.O otobüse keşke binmeseydim sanki hayatım bir anda değişmişti o günden beri o otobüse bindiğim günü hiç sevmemiştim ama bu nasıl bir duyguydu kötü mü yoksa muhteşem mi ?.
Çünkü ; o kişi hayatımı değiştirdi.Olumlu yönde mi? Kötü yönde mi? bilmiyordum .
Her gün gittikçe ona daha da bağlanıyordum.Aynı okuldaydık.Bu şans mıydı?.Onu günde milyonlarca kez görüyordum.Okulun her yerinde ; kantinde , koridorda , labaratuvarda . Sanki birbirimizi takip ediyorduk . Daha isimlerimizi bilmesek bile sanki yıllardır tanışıyomuşuz gibi bakıyodu.Bu duyguyu , bu hissi ben her gün yaşıyordum . Onunla her gün okula giderken de gelirken de aynı otobüste bindiğimizi farkettim .Bu da mı ? Bu da mı? tesadüftü yoksa şans mıydı? . Eğer şans ise hayatımın en büyük şansıydı.O gün ismini öğrenmiştim.Bu nasıl bir duyguydu ? , kelimelere sığmayan , cümlelerle anlatılamayan bir duyguydu.3 haftadan beri her gün milyonlarca kez gördüğün, milyonlarca kez önünden geçtiğin , göz göze geldiğin , giriş-çıkış 'larda aynı otobüse bindiğimiz kişinin ismini öğrendim .
Hani derler ya ; anlatılmaz yaşanır . Buna denmişti bence. Hemen eve gelir gelmez onu tüm sosyal hesaplarımdan araştırdım .Buldum evet buldum onunda vardı çeşitli sosyal hesapları ama yapamadım keşke o zaman ilk onu internetten bulduğum gün ona mesaj atsaydım , neden atmamıştım ? , utangaç olmamdan dolayımı? hayır , olamaz utangaç değildim . O pişmanlık hissi gün geçtikçe , onu gördükçe artıyordu.Gittikçe zaman ilerliyordu.Sanki günler su gibi ilerliyordu.
