Nasıl olduysa onu facebook hesabımdan arkadaş olarak ekledim.Bu cesareti bana veren arkadaşlarımdı.Onun kabul etmesi beni sanki dünyadaki en mutlu insanı yapmıştı .O akşam yemek bile yememiştim , derslerimi yapmamıştım , sırf onu incelemek için.O akşamın sabahını beklemek çok zordu , sanki zaman durmuş hiç geçmiyor bi türlü sabah olmuyordu . Evet , olmuştu saat sabahın altısıydı . Hazırlanıp bir an önce evden çıktım .Otobüs durağına geldim , artık onunla her gün aynı otobüse binceğimizden emindim . Bekliyordum , ama neyi ? , otobüsümü yoksa onumu? ,bilmiyordum .Evet gelmişti otobüs , sanki matematikten 100 almış gibi gülüyordum istemsizce. Artık olan biteni o da anlamıştı , onun arkadaşıda . Artık okuldaydık . Okul, onu milyonlarca kez gördüğüm yer. Sanki günler geçtikçe hareketleri değişiyordu . Artık olan biteni benim ona karşı neler hissettiğimi ;bizim sınıf , onun arkadaşları biliyordu .Artık her şey ortadaydı.Onun hareketlerinin değişmesi daha da bir merak konusu olmuştu.Onunla ilgili sadece ismini ve soyadını biliyordum , nasıl bu kadar bağlanabilirdim ki.
Derslerimden geri kalmış gibi hissiyat vardı üzerimde , evet derslerde onu düşünüyor , onu görünce ne yapacağımı düşünüyordum . Ama ne kadar düşünsemde , ne yapacağıma karar versemde onu görünce hepsini unutup kendi halimde saçmasapan hareketler yapıyorum .Keşke ona her şeyi anlatabilsem neden yapamıyorum ? Bilmiyorum gerçekten bilmiyorum , bu aralar ne yaptığımı bilmiyorum.
