My Namjachingo?! (ON GOING)

chapter 4

Chapter 4

*at school*

Maaga ako ngayong pumasok sa school dahil ayaw kong ma drop out.seven absents lang ay drop out kana agad. Oh huh ?ayos  ang rules ng school naming noh? Kaya pinag-iigihan ko na na huwag malate. Naglalakad ako now sa lobby.papunta ako ngayon sa unang subject na papasukan ko.

“Boo!!” sino naman yong tumatawag? Wala akong paki. Diretso parin ako sa paglakad. Hahakbang na sana ako nang may humarang sa dinadaanan ko.

“AY TSANAK!!” sabi kong ganon. Kung anu-ano na lang ang mga lumalabas sa bibig ko pag nabibigla. “Abah!talagang  tsanak nga!”

“grabeh kanaman.tsanak ba tong pagmumukha ko?” tiningnan ko lamang siya at pagkatapos lumakad  na ako. Paki ko sa gwapo niyang mukha. Ah basta tsanak siya. “sabay na tayong pumasok Boo?”pangungulit sa akin ni Michael.tumigil naman ako sa harap niya. “huwag mo nga akong tawaging Boo.!bakit ?boyfriend ba kita?”

“oo naman. Diba naghalikan na tayo--------HMMM.” Loko ‘to huh!ang dami-daming tao kaya  dito.tinakpan ko ang bibig niya pero kinuha niya agad ang pag katatakip ko sa kanya. “OI! Namumula na ang Boo ko.” Pang-aasar ni Michael. Ehulog ko kaya ito sa hagdan. Nasa 2nd floor na kasi kami eh. Brutal ko bah?*_*xxx 

Hinila ko siya sa may bandang gilid kami nag-usap. Yong walang taong makakarinig sa amin. “anong naghalikan?e, ikaw tong humalik kaya sa akin. Asa kanaman na maghahalikan tayo.”

“e, ganun na rin yon.” Huh?tsanak talaga.kung feeler ako at assuming mas feeler at assuming si Michael noh. “e, bakit ba ang kulit-kulit mo at pinagpipilitan mo ang sarili mo sa akin?ano ba ang guso mo?” hay nako poi to.na naman kaming dalawa. 

Hindi siya agad nag salita.pero ang di ko inaasahang Makita ay pagseseryoso niya agad.delikado kay siya kapag nagseryoso. Lumalapit na siya sa akin habang ako umaatras sa kamalas-malasan ay nakadikit na ako sa pader at din a makagalaw dahil na front na niya ako at ang lapit na niya sakin.ito na naman ako.tumatayo ang mga balahibo ko.oh noh..so creepy here. 1 inch apart na alng ang  pagitan ng mga mukha naming. Naku po.i can feel his breath. “ikaw. Ikaw ang gusto ko.”

“Huh?” tulala akitch. Not expected. Grabeh. Adik talaga. “gusto maging boyfriend mo ako?”OMG! bigla me much!agad-agad? Ano siya. HELLO? @_@ bago paman ako manglambot at matumba ay tinulak ko na siya.

“asa ka naman na maging boyfriend kita.at tsaka di kita type..di tayo talo. Asa   much huh?kapal ng peg mo!” tatalikod n asana ako ng hilahin niya ako papalapit sa kanya at tuloy nabunggo ako sa matigas niyang dibdib.oh batong matigas lumayo ka sakin.pagtingala ko ay titig na titig siya sa akin at tsaka ang lapit ng mga labi niya sa labi ko.hindi ko maiwasang lumagok ng lumagok ng laway ko.nanglalambot ang mga tuhod ko.baka mamamaya matutumba na ako nito.ang lakas lakas pa naman ng pintig ng puso ko.nakayakap siya ngayon sa akin. Nag-iinit na ang mukha ko sa kilig at hiya.e, kasi naman maraming estudyante ang nakakita sa min. nakaka award tingnan.  “gagawin ko ang lahat mapaibig lang kita .” lumapit siya sa may teynga ko at sinabi niya yon. Naiwan naman akong tulala habang siya papasok na kanyang silid. Napaisip ako. Pano niya kaya ako mapapaibig e, alam naman niyang ang init-init ng dugo ko sa kanya. Pumasok na ako ng silid na may maraming iniisip.kaya ayon di ako tuloy nakinig sa teacher naming. Panay pa ako ang lagging tinatawag para sumagot at ayon akin lahat ang galit ng teacher naming.kasi naman e, nakakinis si tsanak.he occupied my brain.

Natapos na ang napakahabang talakayan.pero ang mga sinabi sa akin ni Michael ang siyang aking iniisip sa ngayon. Pupunta na ako ngayon sa cafeteria naming upang mag lunch.i call my chingu and then they said nasa cafeteria na daw sila. Habang naglalakad naman ako papuntang cafeteria ay panay naman ang tingin sakin ng mga estudyanteng makakasalubong ko. I admit it.kasi nga isa ako sa mga campus princes ng school na to. At tinatawag din nila akong the national fairy ng pilipinas dahil yon sa parangal na aking nakuha nong ako’y lumaban sa international gymnastic. Yon ang sports ko. Pagpasok ko sa cafeteria.ayon nakita ko agad ang chingu ko. Pagtingin ko sa kanilang table may mga pagkain na pala silang na order. Hay sama naman nila.hindi man lang ako hinintay para sabay na kaming mag order. Haizt.nakakainis naman oh. Palagi naman kaming tatlo sabay kong mag-order huh. Parang may kakaiba ngayon huh..hmmm.. I smell something fishy.nevermind na lang.omorder na lang ako kahit masama ang loob ko. Napansin ko lang parang napakatahimik naman ng cafeteria.their is something weird.haizt di ko na lang pinansin. Nakakainis naman hindi ako sanay na ang tahimik ng cafeteria. Kadalasan kasi ang ingay eh. Grrrr.. ang sarap tuloy sumigaw. umupo na ako at sinalubongan naman nila ako ng malapad na ngiti,yong ngiti ni garfeld. Weird huh..nagpapahiwatig lamang sila na may ibig sabihin ang kanilang mga wide smile.