Michael'ın ağızından
Onunla konuşmayalı tam 2 hafta olmuştu. Her yerde onu aramıştım. Ama artık çok çaresiz hissediyorum. O yokken Luke veya Ashton hele ki Calum bana komik gelmiyordu. Kathy'den onlara bahsetmedim. Ve şu an pişmanım. Hemen söylesem nasıl gülerler acaba?
........Kathy Arıyor.......
Karşılaştığım manzara çok anlamsızdı, Kathy beni aramazdı şimdi ne değişti?
"Efendim?"
"Konuşmalıyız atacağım adrese gel istersen"
Ve telefon kapandı. İki buçuk dakika kadar bir sürede adres geldi.
Kathy: North Halsted St 1928
Michael: Orası benim eski evim değil mi?
Kathy: Sen gelecek misin gelmeyecek misin?
Michael: Elbette gelicem, Bebeğim.
Aslında onunla konuşmak keyfimi yerine getirmişti. Çok çok çok hafif bir sesi vardı ve saftı. Beni sevecek kadar saftı.....
Sabah ilk iş eski evimin oraya gittim. Belli bir saat vermediğinden onu Chicago'nun bu soğuğunda ayakta bekletmek olmazdı.
Evin önüne geldiğimde küçük bir zarf buldum. İçinde Ona aldığım şeyler vardı. Ve onu geri veriyordu. Gittim ve onu posta kutusuna koydum ve içimdeki cesaretle kapıyı çaldım.
"Buyurun?"
"Kathy?"
"Olamaz değil mi? Şaka bu?"
"Sesin onun sesi gibi beni kandırma Kathy?!"
"İki saniyelik bir telefon konuşmasından benim o olduğumu nerden çıkardın?"
"Kapıda ona aldığım şeyler vardı ama almadım var tam da aynı yerinde" yüzüme bir sırıtış ekledim.
"Aynı yerinde değil"
"Oradaydı"
"Ben onu oraya koydum"
"Yani Kathy'sin"
"Hayır! Ben Natalie"
"İyi takma isim"
"Lanet olsun! Ben onun ikiziyim aptal! Siz konuşurken ordaydım."
"Yani Kathy içerde" dedim ve onu itip içeri geçtim merdivenlerden salona çıkmıştım ve çok hoş bir evdi açıkçası. Aslında burası benden gittiğinde bu kadar detay yoktu. Hemen odalardan en büyüğüne geçtim. Onu azıcık tanıyorsam, uykucu olduğunu biliyordum. Ve sürpriz. O burda uyuyordu.
"Kathy?"
"Natalie saat daha çoook erken bıraak!"
"Ben Michael"
