He loves me, crazy isn't it?

Hoofdstuk 33

"Terug? Had je met Harrie? Ik bedoel Jan, sorry." vraagt Brandon. Ik bijt op mijn lip. "Nee, ik ken hem alleen van de sportschool." lieg ik. "Ik heet geen Harrie." zucht Keith naar Brandon. Ik ga wat dichter bij Brandon staan zodat ik in zijn oor kan fluisteren. "Hij word boos als je hem Harrie noemt, noem hem maar gewoon Jan." Brandon knikt. "Sorry, Jan" zegt hij met de nadruk op 'Jan'.

"Maar Luna is al weg, dus je zal ook maar moeten gaan denk ik." ik heb Keith bijna de deur uitgewerkt als hij zijn mond weer open trekt.

"Ik heet geen Jan, en ben jij trouwens die 'Brandon' die haar zoveel pijn heeft gedaan?" Brandon kijkt me vragend aan. Schnitzel.

"Wat? Wat bedoel je?" vraagt Brandon verward. Ik moet iets doen. Als hij erachter komt dat, dát Keith is, word hij gek. Vooral omdat ik heb gezegd dat hij Harrie heet, maar ook omdat Keith best knap is, als ik eerlijk ben. Tegen Brandon lieg ik wel. Dan is Keith ineens zo lelijk als een vermorzelde rat.

"Hebben jullie het ook zo warm?" vraag ik ze willekeurig. Ik wacht niet op hun reactie en pak het flesje water uit mijn tas. Ik drink een slok, maar als ik zie dat Brandon en Keith hun gesprek weer willen voortzetten moet ik actie ondernemen. Ik doe wat mij het beste lijkt in deze situatie, en ik gooi mijn flesje water.

"Rennen!" roep ik, vlug trek ik Keith mee aan zijn arm. "Wacht," zegt Keith maar ik stop niet. "Koop de eerste de beste vliegticket maar weer terug naar Londen, want ik ben je nu al zat." zeg ik bot. Keith houdt zijn mond dicht. Wat erg slim is van hem.

Brandon, die helemaal doorweekt is door mijn flesje water, kijkt nog wat verdwaasd om zich heen. Misschien had ik Keith nat moeten gooien, en niet Brandon. Ik heb Brandon al eens in zijn gezicht gespuugd, dit zal hij vast niet erg vinden.

"Ik wil je terug Ali, je zei mijn naam daarnet niet omdat je van me houd." dat laat me abrupt stoppen met lopen. Ik kijk Keith ongelovig aan. "Houden van en geven om zijn twee hele verschillende dingen." maak ik hem sissend duidelijk. "En aan de andere kant, als ik zogenaamd van je zou houden, waarom zou ik je nu meer dan graag weg willen hebben? Uit dit land?" een woedende blik siert mijn gezicht bij die woorden. Hij blijft stil. "Dat dacht ik dus ook. Ophoepelen jij." ik wijs naar de uitgang van de school. "Ik geef nog niet op." zegt hij als hij wegloopt. Ik ben even stil. "Nou, dat zou je wel moeten doen, want het is tijdverspilling!" het kwam er totaal niet krachtig uit, ik sla mezelf dan ook op mijn hoofd.

"Vindt Jan je leuk?" vraagt Brandon argwanend. Ik schrik omdat hij ineens achter me staat. "Brandon, je liet me schrikken." lach ik nerveus. "Mag hij me niet? Ik ben toch echt wel aardig geweest. Hij had totaal geen reden om dat water over me heen te gooien." het duurt even tot het tot me doordringt. Brandon denkt dat Keith dat water heeft gegooid. En nu mag hij hem niet meer. Dus hij wilt niet meer met hem praten. Dit kan misschien nog werken. Al is er maar een kleine kans.

"Misschien moet ik maar eens een goed gesprek met hem hebben, privé, zodat ik duidelijk kan maken dat je nu iets met mij hebt."