SEN OKYANUS BEN MAVININ SEN TONU ( Bölümler düzenlenecektir ! )

OKYANUSUN KOYU TONU

Okyanus ve Toprak isimleri kadar birbirlerine  uyumlu iki genç.

Hayatlarının en güzel üç yılını birbirlerine adamış iki deli kalp.

Okyanus Toprağın bir çok kez yaptığı sorumsuzlukları ve hataları affetmiş olmasına rağmen Toprağın yaptığı son hata Okyanusun sonu olmuştu. Aslında Toprak Okyanusa çok aşıktı onu çok seviyordu ancak bir hata onun hayatını alt-üst etmeyi başarmıştı. Ondört yaşında müzik sınıfında tanışmışlardı lise biter bitmez evleneceklerdi ancak Toprak nişanlısına sadık kalamadı, işte Okyanusun kendinde kayboluş hikâyesi...

Toprak gençler arasında popüler olan bir kafede garsonluk yaparak çok istediği üniversiteye gidebilmek için birikim yapmaya çalışıyordu.
Geceleride aynı kafede gitar çalarak harçlığını kazanan terbiyeli ve akılı bir çocuktu dersleride gayet iyidi. Fakat yaptığı hatanın onu bu kadar çok sürükleyeceğini bilmiyordu.Okyanusla bazen bir bütün olduklarını hissederlerdi sanki tek bir ruhtan ibaretmişler gibi. Özelliklede şarkı söylerken Toprak Okyanussun gözlerinde kaybolur notaları birbirlerine karıştırırdı.Hep büyülü bir sesi olduğunu düşünürdü,gırtlaktan ince bir sesi vardı,onun için şarkı söylerdi bazen Okyanus şarkılarını söylerken Toprak ondan gözlerini alamazdı.Fakat o aşk yüklü hayatları bir dalga da gömülüp yok oldu.

Okyanus için sıradan bir pazartesi günüydü yaz güneşi kavuruyordu,ağaçlar çoktan kuru yapraklarından kurtulup yerini mis gibi kokan renkli çiçekler bırakmışlardı.Sabah erkenden kalkıp yeni aldığı ehliyetiyle sevgilisi Toprağın çalıştığı kafeye ,onu görmeye gidiyordu ancak gördüğü manzara pekte hoşuna gitmemişti.Kafenin kapısından adımını attığı an başı dönmeye başlamıştı,ayakları birbirine karışmıştı,elleri titrerken gözlerinden bir damla yaş düştü.

Bir çok kez aynı hatayı yapmış olan Toprak bu defa Okyanusun kalbini paramparça etmişti,Okyanus gördüğü manzara karşısında şok olmuştu dudaklarını birbirine kenetleyip daha fazla ağlamamak için sertçe bastırdı.
Hızla kafeden içeriye girmişti fakat Toprak onu fark etmemişti bile. Toprağa bakıyordu gözlerini kırpmadan onları seyrediyordu,gülüşlerini dinliyordu fakat Toprak sadece Yeşimi izlemeye devam ediyordu.Dayanamayıp ağlamaktan ıslanmış dudaklarını güçlükle araladı,ağlamaklı bir ses ile söze girdi "Bıkmadın mı artık Toprak! bıkmadın mı ? ".Toprak dudaklarını Yeşimin boynundan ayırıp gözlerini Okyanusunkilere dikti,kaslı parmaklarını halâ Yeşimin ince belinden ayırmamıştı.Ortamın gerginliğine rağmen Yeşim oldukça rahattı Toprak ellerini hızla yeşimden ayırıp Okyanusa dogru yürüdü özür dilemeye çalıştı sesi boğuk ve ağlamaklı çıkıyordu"Okyanus yemin ederim,yemin ederim çok pişmanım özür dilerim lütfen!"Yeşim Toprağın dudaklarının ıslattığı boynunu temizlemekle yetindi.
Bu kez olmayacaktı biliyordu Okyanus sözüne devam etti" Yine mi Yeşim! beni yine mi oyuna getirdiniz?Sen Toprak beni çocukluk arkadaşımla aldatmaktan bıkmadın mı?"Dedi ve hızla arabasına doğru yürüdü,bu daha öncede iki kez olmuştu ancak Toprak bir şekilde yalanlayıp kurtulmuştu,aslında Okyanusu çok seviyordu ama bunu neden yaptığını oda bilmiyordu belkide hayatının boşlukta olması nedeniyle sağlıklı düşünemiyordu dersler ve para sorunları yüzünden kafası oldukça doluydu,ancak bu Okyanusa çok zarar vermişti Toprakta bunun farkındaydı.Okyanus hızla sürmeye başladığında Toprak ardından koşarak ögrenci maağaşıyla aldığı ikinci el arabasına atlayıp,peşine düşsede ne fayda Okyanus çoktan gözden kaybolmuştu. Yeşim Okyanusun çocukluğunda en yakın arkadaşıydı ancak araya kıskanclık girince işler fazlasıyla karışmıştı.Okyanus şanslı bir çocuktu ailesinin tek gözdesiydi,yetenekli ve sevimliydi ve herzaman mutlu etrafına neşe saçan bir kız çocuğu olmuştu tabi bu sadece o dokuz yaşına gelene kadar devam etmişti ,annesi ve babası ayrıldığında o babasıyla yaşamaya başlamıştı hayatı tamamen değişmişti.İçinde yaşadığı bazi sorunlari vardi fakat bunları çoğu zaman çevresine yansıtmazdi fakat artık dayanamayacak kadar dolmuştu kalbi.
Beyninde şiddetli ağrılar hissediyordu,kalbi hızla atıyordu kendini değersiz hissediyordu sanki ona inanan tek kişi ölmüş gibiydi.
Ailevi problemleri onu çok zorluyordu dayanamaz hale gelmişti.

Eskiden Toprak ,Yeşim ve diğer arkadaşlarıyla gittikleri bir sahil vardı yazlıklarına yakın olduğundan orada her yaz eğlenirlerdi geceleri kamp yapar şarkı söylerlerdi gündüzleride serin suların tadını çıkarırlardı.Oraya gidip biraz sahilde yürüdü.Sürekli aşağı atladıkları büyük,dik bir kayalık vardı oraya tırmanıp hıçkırıkla ağlamaya başladı,eskiden geçirdikleri neşeli zamanlar gözlerinin önünden bir film şeridi gibi hızla geçiverdi. Yavaşça ilerleyip kıyıya yaklaştığında suların çekilip kurumuş toprağın ve çakıl taşlarının belirginleştiğini gördü "Bu kayalık denizi kururken acı çekmişmidir?" diye düşündü,ve kendi kendine söylenmeye devam etti."Bu tuzlu suyun zehrine mağrus kalmış kayalar gibiyim ben toprağım kup-kuru artık okyanusum üzerimde değil" diye mırılandı . Artik çok geçti dünyayla yüzleşmek zordu onun için, bunu yapmassam kendime daha çok zarar vermiş olurum diye düşündü. Önce ayağındaki pembe hafif topuklu ayakkabılarını bir kenara çıkardı ve daha da yaklaştı dipsiz uçuruma. Gökyüzünde uçan martıyı gözlemledi nasılda bırakıyordu kendini yumuşak rüzgarın kollarına şimdi Okyanusta bırakacaktı kendini toprağına. Bu sırada Toprakta Okyanusun orada olabileceğini düşünerek gelmişti, ancak Okyanus kendini teslim etmek üzereydi yumuşak Ölüme.

Kollarını açtı özgürce,artık korkmuyordu tatlı esen rüzgar saçlarının uçuşmasına sebep oluyordu ve yanaklarından süzülen her göz yaşı donarak akıyordu. Toprak onun orada olduğunu fark edince koştu,nefes nefeseydi kalbi atmakta zorluk çekiyordu hayat durmuş gibiydi sanki tüm yeşilikler birden solmuş,gökyüzü kendini fırtınalara bırakmış gibiydi."Okyanus!" diye bağırdığında, Okyanus ona başını çevirdi:sesiz ve sakin bir ses tonuyla"Ne kadar da mavi degil mi ?" Derken son göz yaşı damlacığı akıp gitti yorgun gözlerinden,kalbi son bir kez daha çarptı sertçe ve saçları birdaha asla toplanmamak üzere dağıldı korkusuzca bıraktı kendini acılı Ölümün kollarına.
Toprak Okyanusun ölümünden sonra çok sarsıldı ve çok değişti.

Pelin_musso/pelin mehmet