Hoofdstuk 8

4.3K 280 40
                                    

'Ik kan niet geloven dat je van me hebt gewonnen!' zeurde Reece terwijl we terug liepen naar de auto. 

'Nou, ik begin spijt te krijgen van mijn winst,' zei ik terwijl ik een hand op mijn buik legde. 

'Dat is wat je verdient, kleine Lilah,' plaagde hij. 

'Nee, dat is wat jij krijgt, wanneer ik op je overgeef,' schoot ik terug, alleen half grap makend. 

Hij rolde zijn ogen. 'Dat is het. Ik rijd,' zegt hij terwijl hij zijn hand uit houd voor de sleutels. 'Sleutels,' commandeerde hij. 

Ik schudde mijn hoofd. 'Echt niet! Als je zo net zo als op je motor rijd, ben je een gevaarlijke automobilist.' 

Zijn gezicht werd donkerder voordat hij zijn gezicht blank maakte. Hij grinnikte, maar het zag er geforceerd uit. 'Als ik het mij goed herinner, ben ik niet degene die in slaap viel en toen tegen een stopbord aanreed, ' zegt hij terwijl hij in mijn wang knijpt. Ik sloeg zijn hand weg en stak mijn tong uit. 

'Dat was jouw schuld, jerkbutt.' 

'Jerkbutt?' vroeg hij terwijl hij een wenkbrauw naar mij optrok. 

Ik knikte. 'Ja, dat is wat jij bent!' 

'Lilah, geef mij gewoon de damn sleutels, ' zegt hij terwijl we bij de auto aankomen. 

'Maar als jij mij naar huis brengt, hoe kom jij dan thuis?' vroeg ik. Niet dat het mij wat uitmaakte. 

Hij haalde zijn schouders op. 'Ik bel Carter wel dat hij me moet komen ophalen.' 

Ik zuchtte. 'Goed, hier.' zei ik terwijl ik nog steeds mijn buik vast hield. 

Toen we eenmaal in de auto zaten, begon ik steeds meer spijt te krijgen van mijn keuze om zo veel te eten. Ik was nu zo dik dat ik er uitzag alsof ik zwanger was. En op het moment had ik een tweeling. 

Ik begon hem mijn adres te geven, toen hij me onderbrak. 'Ik weet waar je woont.' 

'Is het stalken van personen een hobby van je?' vroeg ik. 

Hij rolde zijn ogen. 'Nee, maar je broer geeft wel veel wat feestjes. En als ik een stalker ben, waarom zou ik dan jouw stalken? Ik kan dan net zo goed een bekend iemand stalken,' gaf hij als commentaar. 

'Je bent zo raar,' vertelde ik hem. 

'Ik? Jij bent raar. Welk meisje daagt een jongen dan ook uit in een eetwedstrijd?' 

Ik haalde mijn schouders op. 'Zou ik waarschijnlijk niet hebben gedaan als ik niet zo hongerig was. Maar je zult er gewoon mee moeten leven dat ik gewonnen heb.' 

'Ik heb niet verloren.' 

'Ja, dat heb je wel. Leer er mee leven.' 

Hij begon te lachen. 'Gosh, je bent irritant, verklaart waarom je nooit in een relatie bent geweest.' 

'Goed iets ook,' antwoordde ik. 'Want als alle jongens van die zeikers zijn denk ik niet dat ik dat aankan.' 

Hij ademde uit via zijn neus. Ik grinnikte zachtjes. Toen we beide uit de auto waren gekomen, stonden we ongemakkelijk naast elkaar. Ik had een rilling van een koude wind, waardoor de koude nacht nog kouder werd. 

'Wil je binnen komen om te wachten?' vroeg ik hem. 

Hij knikte en liep achter me aan naar binnen. 

Toen ik binnenkwam zag ik mijn moeder in de kamer bezig met een jurk aan doen bij een lang, dun model. 

'Malissa, kan je iets naar links alstjeblieft,' instrueerde mijn moeder. 

The badboy stole my notebook (Dutch)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu