Ankaraya yerleşmek kolay oldu. Babam sağolsun hemen dayalı döşeli bir ev tuttu bana üniversiteye yakın bir güvenlikli sitede hemde. Buralara alışmak benim için zor oldu çünkü daha önce İstanbul dışında bir yerde hiç yaşamamıştım ama acaip bir duyguymuş. Üniversitedeki ortamı çok sevdim sınıf tam bir sınıftı pdr bölümünden de kaynaklanıyor olabilirdi. Ayrıca fakülteden gözüme kestirdiğim Emir vardı Emir Bayraktar Allahım ne yakışıklı çocuk ve çokta popüler ne okuyurdu hımm doğru ya matematik hocasıydı. Aslında sonradan onunla konuşmayı bile düşünmüştüm ama o hiç boş durur mu bizim sınıfın süslü kokonası Pelinsu ile çıkmaya başladı. Şok şok şok cidden şok olmuştum bana yakın olan arkadaşlarım da bir anlam verememişti.
Aradan bir iki hafta geçti ben evde bir parti vermeye karar verdim sınıftan bazı kişileri çağırdım istemesem de Pelinsuyuda çağırmak zorunda kaldım. Koridordayken arkamdan biri omuzuma dokundu arkama bir döndüm o. Bana bakıp:
- İyi misin? Dedi. Ona iyi olduğumu söyledim. Daha sonra devam etti:
-Kusura bakma Yasmin ama beni partiye davet edersen çok mutlu olurum, dedi.
Aptal gibi nedenini hiç sormadan onu davet ettim. Parti başladığında herkes yavaş yavaş gelmeye başlamıştı sağolsun kızlar bana yardım etmişti. Herşey çok güzeldi taki Süslü kokona gelene kadar aslında pek birşey yapmadı her zamanki gibi erkeklerle takılıp durdu. Arkasından Emir geldi elinde bir buket çiçek ile Allahım ne salağım onları bana getirdiğini düşünmüştüm. Çiçekler Pelinsu içindi meğersem kavga etmişler partiyede sırf onunla barışmak için gelmek istemiş. O an cidden Emir ı bitirdim kafamda.
Üniversite karışık bir şekilde devam ediyordu 2.senemde yurtdışında okuma isteği içime doğmuştu. Ama kendi kendime verdiğim söz buna engel oluyordu annemi bulacağım demiştim. Fakat onu ne yaptıysamda bulamadım. Şimdi diyeceksiniz anne tarafından kimseyi tanımıyor musun hayır tanımıyorum çünkü annemin kimsesi yoktu o tek başınaydı. Bu yüzden iş daha da zorlaşıyordu.
Şöyle bir eskiye gidecek olursak annem ile çok sorunum olmuyordu beni seviyordu ama babamla hep mesafelilerdi bunları küçük olduğum için pek farkedemiyordum. İlk başta annemin başka birine kaçtığını düşünmüştüm ama sonradan babamın onu hiç kötülememesi bu ihtimali ortadan kaldırmıştı. Sanırım artık bu işin peşini bırakmalıyım çünkü bırakıp giden o.
Herşeyi geride bırakıp farklı bir ülkede okumaya karar verdim Erasmus yani. Ülke olarakta Romanya'yı seçmiştim. Benimle birlikte bir çok öğrenci de Romanya ya gidecekti listede Emir Bayraktar ismini görünce bitti dediğim duygular yine canlanmaya başlamıştı tam arkama dönecektim onla çarpıştım ve bana dönüp:
-Seninle orada çok eğleneceğiz,dedi.
-Sevgilinle olmanı isterdim, dedim istemeyerek.
-Biz ayrıldık Pelinsu ile bana göre biri değildi zaten, dedi.
-Üzüldüm sağlık olsun sonra görüşürüz, dedim ve oradan uzaklaştım. Ne kadar tuhaf ama ya Emire karşı hissettiklerim artık eskisi gibi değildi onunla arkadaş olabilirdim ama sevgili asla...
