Messages (Nash Grier)

Chapter 11

Τρέχω εδώ και 10 λεπτά στο γρασίδι του γηπέδου. Είχα ιδρώσει μιας και ήταν Μάϊος. Προπονούμασταν πιο σκληρά από ποτέ για τον τελικό μας αγώνα που θα γίνει τον Ιούνιο. Είχαμε περάσει προκριματικά, 16, προημιτελικά και ημιτελικά. Ίσως για πρώτη φορά μετά απο 8 χρόνια να κέρδιζε η ομάδα της πολιτείας μου, η Beacon Hills, την αντίπαλη μας ομάδα, των Bulldogs του Texas.

Άκουσα την σφυρίχτρα του προπονητή.

-Wilkison στην θέση του επιθετικού.

Μισό λεπτό; Μόλις με έβαλε ως επιθετικός; Κάποιο λάθος έγινε. Δεν μπορεί.

-Με συγχωρείτε προπονητά, αλλά δεν είμαι επιθετικός. Αμυντικός είμαι.
-Όχι πια. Από σήμερα γίνεσαι επιθετικός;
-Πλάκα κάνετε; Ω θεέ μου!,αναφώνησα και άρχισα να χορεύω και να κάνω πάρτυ.
-Wilkison! Πήγαινε στην θέση σου!
-Ναι φυσικά. Συγχωρέστε με!
-Ωραία! Stilinski, Jackson και Lahey πάρτε την θέση σας ως αμυντικοί. Chase, μην χαζολογάς! Οι υπόλοιποι στις θέσεις σας. Άντε να σας βλέπω. Ωραία ωραία. Ξέρετε το σχέδιο, πάμε κατά κανόνα έτσι. Έτοιμοι; Πάμε!

Μετά από δύο ώρες εξαντλητικής προπόνησης, βρισκόμουν στα αποδυτήρια και έκανα ένα ντουζάκι. Το νερό με ανακούφισε και έβγαλε ένα βάρος από πάνω μου συν τον ιδρώτα και την σκόνη από το χώμα. Όταν τελείωσα, τύλιξα μια πετσέτα γύρω από το κορμί μου και πήγα στον φοριαμό μου.
Έβγαλα την τσάντα της προπόνησης και καινούργια καθαρά ρούχα, δηλαδή ένα σορτς και μια στράπλες μπλούζα, γιατί είχε απίστευτη ζέστη για Μάϊο.

«Γεια!»

Αναπήδησα από την τρομάρα μου. Γύρισα και είδα ότι ήταν ο Nathan. Ωχ δεν έχω ντυθεί ακόμα και είμαι με μια πετσέτα μόνο να καλύπτει το σώμα μου.

Ο:Με τρόμαξες βλάκα!
Ν:Συγνώμη..., προσπαθούσε να πει, αλλά δυσκολευόταν μα συγκρατηθεί από τα γέλια.
Ο:Τι κάνεις εδώ; Στο αποδυτήριο των κοριτσιών;
Ν:Ήρθα να σε δω.
Ο:Είναι αποδυτήριο κοριτσιών! Αν ήταν καμία χωρίς εσώρουχα ή αν έκανε μπάνιο;
Ν:Έλεγξα.
Ο:Όχι εμένα.
Ν:Γιατί; Αφού εσύ εντάξει είσαι.
Ο:Nathan, αγόρι μου, μόλις βγήκα από το μπάνιο, με μια πετσέτα να με καλύπτει. Πως θα σου φαινόταν, αν σε έβρισκα να κάνεις μπάνιο, κάτι που δεν θα ήθελα να δω;
Ν:Πάσο.
Ο:Τέλος πάντων σε τι με θέλεις; Να σε βοηθήσω βιολογία;
Ν:Όχι όχι καμιά σχέση. Απλά...
Ο:Τι;, ρωτάω κοιτάζοντας τον λίγο έντονα.
Ν:Φεύγω. Φεύγω σε μισή ώρα για Wiskonsin. Και...;
Ο:Και τι...;
Ν:Φεύγω για περίπου έναν χρόνο!
Ο:Με δουλεύεις; Γιατί;
Ν:Επειδή... Η μαμά μου πήρε μετάθεση στην δουλειά της. Και εφόσον ακόμα είμαι ανήλικος, πρέπει να πάω μαζί της. Επίσης θέλει και να με έχει μαζί της. Δεν μπορεί να είναι μόνη της χωρίς εμένα. Οπότε σε έναν χρόνο που θα γίνω 18, θα επιστρέψω εδώ.
Ο:Ωωω Nathan! Γιατί δεν μας το είπες νωρίτερα;
Ν:Ήταν τελευταίας στιγμής.

Αυτόματα τον αγκάλιασα. Θα έχανα για έναν χρόνο τον δεύτερο αδελφό μου. Και ο Sammy θα έχανε τον κολλητό του. Τον αγαπάω πολύ τον Nathan! Ξαφνικά στην σκέψη μου, ήρθε το μήνυμα του Nash:Σου αρέσει ο κολλητός του αδερφού σου;

Τον βλέπω τον Nathan αδελφικά ή ερωτικά;
Αυτή είναι μια ερώτηση, χωρίς απάντηση.

Ν:Ξέρεις, ήσουν πάντα η μικρή μου αδερφή. Σε λατρεύω, Olivia! Μην το ξεχνάς.
Ο:Και γω το ίδιο.

Ο Nathan μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο, αλλά κοντά στα χείλια, δηλαδή σχεδόν άγγιξε τα χείλια μου.

Ο:Nathan, καλό ταξίδι!
Ν:Ευχαριστώ! Και ξέρεις κάτι Olivia; Θα έρθω στον τελικό.
Ο:Αλήθεια; Υπέροχα!!! Α και ξέχασα να σου πω. Παίζω επιθετικός.
Ν:Πλάκα κάνεις; Αυτό είναι υπέροχο!
Ο:Το ξέρω!

Ο Nathan κοιτάει το ρολόι του.

Ο:Πρέπει να φύγεις;
Ν:Δυστυχώς!

Τον αγκαλιάζω σφιχτά. Ύστερα απομακρύνεται και φεύγει. Πρέπει να μιλήσω στον Nash.

Μεγάλο κεφάλαιο! 568 λέξεις ! Η ιστορία έχει ακόμα δυο κεφάλαια και τελειώνει. Τώρα θα με βρίσετε. :3

Vote and comments!!❤✌