Messages (Nash Grier)

Chapter 22

ΝΙΚΗΣΑΜΕ!

Η χαρά που ένιωθα εγώ και η ομάδα μου είναι απερίγραπτη. Δεν το πιστεύω ότι βγήκαμε πρώτη ως πολιτεία παγκοσμίως στο πρωτάθλημα του ράγκμπι. Είναι απλά απίστευτο! Θα μου μείνει αξέχαστο αυτό το ματς. Οι οπαδοί ζητωκραύγαζαν για την νίκη μας και οι συμπαίκτες μου πετούσαν από την χαρά τους.

Κάποια στιγμή, οι O'Brien και Posey, «το απόλυτο δίδυμο», με σήκωσαν στον αέρα και όλη η ομάδα ζητωκραύγαζε. Ήταν μια απίθανη ανάμνηση!

Λίγο μετά με κατέβασαν και άρχισαν πολλοί να μου σφίγγουν το χέρι μου και να μου λένε συγχαρητήρια για το σύστημα που σκέφτηκα.

Μιλούσα αυτήν την στιγμή με τον Sprayberry, ένα από τα καλύτερα αγόρια και τα πιο συμπαθητικά, αλλά επίσης και από τα πιο όμορφα στην ομάδα.

Sp(ayberry):Είδες τα μούτρα της Dawson; Ήταν όλα τα λεφτά! Δες...Τράβηξα και φώτο!
Ο:Μην μου πεις!,λέω σχεδόν στον ίδιο τόνο ενθουσιασμού  του Sprayberry.
Sp:Κι όμως! Την τράβηξα!
Ο:Για να δω!
Sp:Να ορίστε!, μου δείχνει την φώτο στο κινητό του. Είχα ξεκαρδιστεί στα γέλια.
Ο:Φίλε, είσαι φοβερός!, του απαντάω και το κολλάμε.
Sp:Δες.Κάποιος περιμένει για σένα προφανώς!, μου λέει κλείνοντας το μάτι του. Γυρνάω και κοιτάω πίσω μου. Διάολε! Πλάκα μου κάνεις;
Ήταν εκείνος ο γαλανομάτης. Ο κούκλος από την καφετέρια. Ερχόταν προς το μέρος μου. Κοιτάζω τον Sprayberry, ο οποίος με κοιτάει με ένα πονηρό χαμόγελο και του λέω ένα "Σκάσε!" και απομακρύνεται.

Στρέφω πάλι την προσοχή μου προς τον γαλανομάτη,ο οποίος στάθηκε μπροστά μου.

?:Γεια., ξεκίνησε να λέει.
Ο:Γεια.,λέω αμήχανα.
?:Με θυμάσαι;
Ο:Ναι. Είσαι εκείνο το αγόρι από τα Starbucks που μου έδωσε το κινητό μου.
?:Ναι. Με θυμάσαι., μου λέει χαμογελώντας. Τζίσους! Είχε ένα θεϊκό χαμόγελο.
Ο:Με λένε Olivia.,είπα προσπαθώντας να ξεφύγω από την αμηχανία που υπήρχε μεταξύ μας.
?:Το ξέρω.
Ο:Πώς το ξέρεις;
?:Επειδή είμαι εγώ.
Ο:Είσαι εσύ ποιος;
?:Ο άγνωστος. Αυτός με τα μηνύματα. Αυτός που με έβριζες. Αυτός που βοήθησες να βρει τις λύσεις στο σταυρόλεξο. Αυτός που αν περνούσαν 20 δευτερόλεπτα χωρίς να σου μιλήσει θα του ήταν σαν αιώνας. Εγώ είμαι, Olivia! Εγώ!
Ο:Θεέ μου, εσύ είσαι... ο Nash;
?:Ναι.
Ο:Χριστέ μου! Εγώ...,ξεκίνησα την πρόταση μου, αλλά δεν έβρισκα λέξεις για να την μεγαλώσω. Τα συναισθήματά που ένιωθα ακριβώς τώρα ήταν πολλά. Ήταν διαφορετικά, αναμειγμένα συναισθήματα. Δύσκολο να τα εξηγήσεις. Γιατί δεν ήξερα πως να νιώσω. Πώς να αντιδράσω.
Αλλά κοιτώντας τον νέο μπροστά μου, ένιωθα ευτυχισμένη. Ένιωθα ότι ήθελα να ήμουν μαζί του.  Ένιωθα μια σύνδεση ανάμεσά μας.

Ο Nash πλησίασε αρκετά κοντά μου. Ένιωθα αποπνικτικά, αλλά με την καλή έννοια. Η ανάσα μου ήταν βαριά. Ασυνήθιστα βαριά. Μεταξύ μας είχαμε μια απόσταση ανάμεσα στα πρόσωπα μας,επειδή ήταν πιο ψηλός, αλλά χαριτωμένο. Το χέρι του Nash έπιασε απαλά το ένα μου μάγουλο. Ρίγος διαπέρασε κάθε εκατοστό των κυττάρων μου. Το χέρι του χαϊδεύει το μάγουλό μου και έπειτα προχωράει προς τα κάτω, προς τον λαιμό μου όπου τον χαϊδεύει και αυτόν απαλά.
Με αργή κίνηση σκύβει το κεφάλι του  προς τα μένα επειδή είμαι πιο κοντή.
Σταμάτησε αυτήν την κίνηση λίγο πριν ακουμπήσει τα χείλη κας. Ένιωθα σχεδόν την γεύση των χειλιών του. Φαινόταν μεθυστικά. Αμέσως πλησίασε κι άλλο ώσπου τα χείλη μας είχαν επαφή το ένα με το άλλο.
Και ξαφνικά σαν να συνέβησε το Μπινγκ Μπανγκ ο κόσμος εξαφανίστηκε γύρω μου. Υπήρχαν μόνο εγώ και ο Nash. Ήταν ένας άλλος κόσμος. Ένας αλλιώτικος κόσμος που έπρεπε να εξερευνήσω.
Και σαν επανήλθαμε στην πραγματικότητα ακούσαμε χειροκροτήματα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να διακόψουμε το φιλί.

Οι οπαδοί και οι παίκτες χειροκροτούσαν εμάς τους δύο! Γελάσαμε ασυναίσθητα.

Κοίταξα τον άγγελο δίπλα μου και κοιτούσε τους θεατές χαμογελαστός. Έδειχνε πολύ χαρούμενος και αυτό με χαροποίησε. Χωρίς να το σκεφτώ έπιασα το χέρι του, το οποίο ήταν τόσο γαμημένα ζεστό και θα έδινα τα πάντα για να το κρατάω ασταμάτητα.

3 μέρες αργότερα

Ήμασταν στο αεροδρόμιο για να αποχαιρετίσω τον Nash. Μαζί του ήταν και τα υπόλοιπα αγόρια δηλαδή οι δυο Jacks εκτός από τον Matt, ο οποίος δεν θα έφευγε ακόμα για διακοπές. Ο αδερφός μου και ο Nathan είχαν φύγει ήδη χθες για διακοπές, αλλά θα τους ξανάβλεπα σε 2 μήνες.

Ν:Όλα εντάξει μικρή μου;

Πόσο το λάτρευα να με λέει έτσι.

Ο:Δεν ξέρω.
Ν:Θα σου δώσω μια υπόσχεση.
Ο:Θα την τηρήσεις;
Ν:Φυσικά.,απαντάει και τον κοιτάω βαθιά στα μάτια για να δω αν μου λέει την αλήθεια. Και όντως έλεγε την αλήθεια.
Ο:Ωραία.

Ν:Σου υπόσχομαι ότι θα σε βρω πριν το καλοκαίρι τελειώσει για να περάσουμε χρόνο μαζί.

ΤΕΛΟΣ!