Who are you? (School love and trouble)

Chapter 4 (Missing Yura)

Chapter 4 (Missing Yura)

Leslie's POV

Isang linggo ng nawawala si Yura. Lahat kami ay nag aalala na. Madami ng Pulis at pati ang mama niya ay nag tulong tulong para hanapin siya. Nakakapagtaka lang kung bakit nawala siya ng ganun ganun na lamang.

Calling Coleen

Sinagot ko ang tawag ni Coleen.

"Hello" Sagot ko sa kaniyang tawag.

"Les,Nahanap na si Yura"

Yoona's POV

Bakit ganito ang pakiramdam ko? Bakit parang nananakit ang buong katawan ko? Masarap at malambot ang hinihigaan ko. Ang sarap sa pakiramdam. Unti-unti kong idinilat ang aking mga mata.

Puting ceiling ang agad kong nakita inilibot ko ang aking mga mata,nasa isang puting kwarto ako. Nasa hospital nga siguro ako. Ngunit,bakit ako nandito? Anong nanyari?

Tok!

Isang malakas na tunog ang narinig ko sa aking bintana.

Nagulat nalamang ako ng biglang may Makita akong isang gwapong lalaki na nakalambitin sa lubid at nakasuot din ng hospital gown.

Isa pang ikinagulat ko ng bigla itong ngumiti ng sobrang lapad at kumaway pa saakin. Teka kilala ko ba ang taong ito? Ngayon ko lang kasi siya nakita at Imposibleng may kaibigan akong ganito kagwapo. Mala anghel ang kanyang mukha.

"Hello" kumaway-kaway pa siya. I think I just blushed.

Nagulat naman ako ng bigla siyang nahulog. I left a soft laugh.

Maya-maya naman ay dahan dahan na umikot ang door knob.

Isang maputi at magandang babae na nasa kanyang 30's ang pumasok sa aking kwarto.

"Gising ka na pala anak" Nakangiti nyang bati saakin.

"Who are you?" Hindi ko siya kilala. Nakakapag taka na tawagin niya akong anak dahil hindi ko talaga siya kilala

"Anak,hindi mo ba ako maalala? Ako ang mama mo" Mahina ngunit mararamdaman mo na paiyak na ang babaeng nakaupo na ngayon sa gilid ng aking kama.

"Pasensya na po kayo,pero hindi ko po kayo kilala" Malungkot na sagot ko sakanya.

"Anak" Malungkot at nakatungo nyang bulong.

Umayos ako at umupo. Hinawakan ko ang kanyang kamay at pinisil ito.

Tok tok!

Dahan dahan na bumukas ulit ang pinto at pumasok ang isang doctor at lalaking kasing edad ko lang na nakasuot naman ng damit pang athlete.

"Miss Go,pwede ho ba kitang makausap saglit sa labas?" Sabi ng doctor sa babaeng sinasabing mama ko daw siya.

Lumabas na sila ng doctor at naiwan na nga kaming dalawa dito sa loob ng room ko.

Few seconds later realization hits me. May kasama pa pala ako dito. Automatic na bumaling ang atensyon ko sa nakangiti na lalaki na nakaupo sa upuan sa tabi ng kama ko.

My face form into frown. Sino nanaman kaya ito? Pogi din siya ah? Pero hmmm.

"Hmm,siguro hindi mo ako naaalala pero ako si James best friend mo" He said in a husky voice.

I just nodded dahil hindi ko din naman alam ang sasabihin ko.

Maya-maya din,he break the silence.

"Alam mo bang,ilang araw ka ding nawala? Alalang-alala kami sayo. Namiss kita" Napatingin lang ako sakanya na nakatingin din pala saken. Ganito ba talaga sila saken? Bakit parang hindi ko naman talaga sila kilala? Ano ba talagang nanyare?

Leslie's POV

Haynako. Lagi talagang nakikisabay tong gwapong nilalalang na ito sa lahat ng problema namin.

Sino pa nga bang kasama ko sa canteen ng hospital na ito? Sino pa ba?

"Bakit ka nanaman nakasimangot jan Les,gumaganda ka lalo oh" Naknang! Naku! Nakakapanginit ng ulo! Kung hindi ka lang talaga gwapo-este kaibigan iniwanan na kita!

"Tse! Tigil tigilan mo nga ako Mr.Damon Diamonds!" Pinanlisikan ko pa siya ng mata. Sheeesh!

Burp!

Omg. Did he just-

"Haaaaaaaaaaay! Busog na ako! Maka-uwi na nga!" Tawa pa siya ng tawa habang nag tatatakbo.

Nakooooooooooooooooooo! Ikaw talagang Damon ka! Damonyooooo kaaaa!

AN: Nasaan ka na Real Yuraaaaaaaa?!