Hepinize teşekkür ederim. Finali sonunda yapabildim. Kimi sevdi kimi saçma buldu ama olsun. Baya bir beklettim sizleri de. Hatta saydırmış gömmüş olabilirsiniz beni :) Arkadaşlar ben bu sene üniverssiteye gidemedim. Kayseri de yaşıyorum bazılarınız biliyor. Şehir dışına gidecektim gidemedim bazı sebeplerden dolayı ve bu benim hayatımı baya salladı sıkı yönetim ilan edildi finali de parça parca yazdım kafamı toplayamadığım içinde nasıl bir son yazacağımı planlayamadım bu gün hepsini tamamlamaya çalıştım. Bazılarınız olayların çok hızlı geliştiğini söylemiş aslına bakarsanız yavaş yazınca sıkılmanızdan endişe ediyorum sonuç da Deniz'siz yada Melis'siz hikayenin tadı olmuyor yani ben keyif alamıyorum o yüzden bir an önce geçmek istedim o ayrı kaldıkları kısımları bilmiyorum hanginiz benimle hem fikir olur.
Bu bölümüde çok ısrar ettiğiniz için yazıyorum.
------------------
" Deniz!"
" Sıçan " dedi gülümsemeye çalışarak.
Yatağa öyle bir sıçradım ki Deniz altımda ölmediyse de şimdi can vermiştir şimdi ölmediyse şuan sarılarak boğmaktayım.
" Me Melis nefes alamıyorum."
Kollarımı kahkaha atarak boynundan çektim.
" Haa pardon sen nefes al ay ben ne diyorum Emel annemlere haber veriyim."
Gülerek aceleyle kapıya koştum. Bir ara kapının kulpunu bulamadım sevinçden. Paldır küldür aşağı indim. Hepsi birlikte ayaklandılar korkuyla
" Deeniiiz Denizz anne Deniz!" gülmekden konuşamıyordum mutlulukdan ağlanır mı ağlıyordum. Koşarak tekrar yukarı çıktım.
Kapıyı sevinçle açtım. " Öküzcüümmm..."
" Sıçancımm..." dedi gülümsemeye çalışarak.
Arkamdan paldır küldür Mert Harun Erdem Gökdağ girmişti.
İlk Mert atıldı " Vaaaay kardeşim sonunda." dedi gülerek. Hepsinin yüzünde güller açıyordu.
Gökdağ " uyandığına göre ateşkes sona erebilir." dedi çapkınca gülümseyerek.
Çocuklar yerlerinde duramıyorlardı.
Emel hanım girdiğinde " Oğluuuuuummmm" diyip boynuna sarıldı.
Sonra arkasından babam girdi. Aile buydu işte hepsinin sevinci yüzlerinden öyle belliydi ki. Birlik olmak güven buydu demek ki. Hepsini öyle incelemiştim ki o kadar mutlulardı ki hepsinin gözlerinin içi gülüyordu. Tabi en başta benim.
Gözümü kırpmadan izledim onu ses tonu bakışları gülümseyişini öyle özlemişim ki bakmaya doyamıyordum.
" Sıçan?"
" Sıçan!"
" Aman oğlum şu kıza ismiyle hitap et!"
" Ya anne beni çok seviyor bak gitti gene ."
" Melis!" öyle dalmıştım ki onu aptalca sırıtıyordum.
" Sıçan!" bağırmasıyla sıçradım boğazımı temizledim.
" Öküz!" dedim gülerek.
Herkes sırıtarak bana bakıyordu. " Noldu ya ben birşey mi kaçırdım?"
" Ah canım sen beni çok mu özledin bakıyım gel gel." Eliyle beni çağırmıştı utanmıştım ama yanına yaklaştım. Göğsüne başımı yasladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Psikopat kocam
Teen Fiction"-Mış..." gibi yaptım ben hep; Güçlüy-müş gibi Canı hiç yanmaz-mış gibi, Ve hep Yaşıyor-muş gibi!"
