Vortex: The Endless War

Bijles

Ik wachtte nu al bijna 10 minuten op haar. Het is niet Ilissa's gewoonte om me zo lang te laten wachten. Zou ze weer ruzie hebben met haar broer Bart? Waarschijnlijk wel, maar dan nog, ze stuurt me altijd een bericht als ze niet op tijd kan komen om samen naar school te fietsen. Ik besluit om maar alleen naar school te fietsen.

Heel de weg naar school denk ik aan haar. Waarom is zo laat? Waarom heeft ze niet laten weten? Is er misschien iets gebeurd? Ik verzin de raarste dingen die met haar gebeurd zouden kunnen zijn. Stop ermee Christoff, ze is waarschijnlijk gewoon ziek en ligt nu in haar bed uit te zieken.

Ik zet mijn fiets in de stalling en wandel naar school. Ik ben nog net op tijd. Ik kijk achter me in de hoop dat Ilissa komt aanlopen, maar tevergeefs. Ik zie enkel ene paar jongens die op hun gemak de schoolpoort binnenwandelen.

Frans de eerste twee lesuren. Ik haat dat vak echt. Al de verschillende tijden haal ik altijd door elkaar en mijn woordenschat is ook niet echt schitterend. Zo was het vroeger, totdat ik bij Ilissa in de klas terecht kwam. Ze blinkt echt uit in Frans en de leerkracht stelde voor om Ilissa te vragen of ze me geen bijles wou geven. Ik schaamde me zo hard toen de leerkracht dat zei. Maar zonder twijfels ging ze meteen akkoord op het voorstel van de leerkracht. En dat was het begin van onze vriendschap.

Eindelijk! De bel gaat, ik pak snel mijn spullen en zorg dat ik zo snel mogelijk uit het klaslokaal ben. Mijn hand reikte naam mijn jas toen iemand achter me mijn naam riep. Ik draaide me om en daar stond ze, Ilissa. "Jij bent Christoff, toch?" Haar stem klinkt heel kwetsbaar en zacht maar tegelijkertijd ook sterk en hard. "J-ja" Komaan Christoff het is een meisje, geen monster dat je komt verslinden. Je kan best wel met haar praten. "Ik ben Ilissa. Jij had blijkbaar bijles nodig voor Frans." Ik knikte gewoon om antwoord te geven op haar vraag. Zo had ik minder kans dat ik verkeerds zei.

Ze pakte een pen uit haar rugzak, die al op de grond stond. "Mag ik?" ze wijst naar mijn hand. "J-ja d-doe maar." Ze lacht vriendelijk naar me. Waarschijnlijk om te laten zien dat ik niet bang voor haar moet zijn. Ze pakte mijn hand vast en schreef er met pen iets op. Er ging een warme gloed door mijn lichaam. Nog nooit heel een meisje zoals zij mijn hand vastgehouden. Mijn ogen waren niet meer gericht op onze handen, maar op haar gezicht. Geen mascara, geen crèmes, geen make-up... Helemaal niks. Haar haar zit in een slordige dot maar het staat haar wel. Haar ogen.. Verschillend. Het ene blauw en de andere groen. Een persoon met twee verschillende soorten ogen, zoiets had ik nog nooit gezien. Maar het is mooi, haar ogen, haar haar, haar gezicht... Zij is mooi ...

"Ik moet nu gaan want ik heb een afspraak bij de tandarts, dus je gaat me niet meer zien vandaag. Hier heb je m'n nummer, bel me na school maar en dan spreken we wel af . Ik moet gaan, doei!" Ze lach naar me en gaat de trap af. Ik kijk naar mijn hand '047/82958 bel me ♥ For The Alliance!'