Ik lig nog lekker te snoezen in mijn bed, terwijl ik een zacht gezoem hoor. Ik probeer het eerst te negeren maar het wordt steeds luider en scherper. Negeren is geen optie meer. Half slapend vraag ik mezelf af wat dat geluid zou kunnen zijn. Ik word helemaal uit mijn droomfase getrokken en terug naar de normale wereld gebracht wanneer ik besef dat het mijn wekker is. Dat rotding verpest altijd heel mijn dag. Met mijn hand zoek ik waar hij ongeveer staat en probeer hem af te zetten. Na een paar seconden is het me al gelukt.
Ik heb zin om nog in bed te blijven liggen maar de plicht roept. Eigenlijk is het mijn broer die roept. Ik kan niet verstaan wat hij allemaal naar me aan het schreeuwen is maar waarschijnlijk gaat het over het oorverdovende geluid dat mijn wekker maakte. "Ook een goedemorgen!" roep ik chagrijnig terug. Op een antwoord moet ik niet rekenen, toch zeker niet zo vroeg in de ochtend.
Ik verplicht mezelf om uit bed te komen en me klaar te maken voor school, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het duurde een eeuwigheid voordat ik in de badkamer stond om mijn haar te kammen. Maar toen ik er eenmaal was schrok ik van mezelf. Mijn haar is helemaal ontploft, alsof ik het al een jaar niet gekamd heb. Ik pak de borstel die op de rand van de wastafel ligt. Het duurde even voordat mijn haar wilde meewerken. Ik pak twee elastiekjes, die verloren op de grond liggen en maak er een dotje mee. Het is niet perfect maar mijn haar lijkt tenminste niet meer op een mislukt afrokapsel.
Ik wandel naar de keuken om wat te eten. "Zie eens wie er eindelijk komt helpen." zeg mijn broer, zonder me ook maar een blik te schenken. Ik zeg niets terug en wandel naar de keukenkast waar het brood staat. Ik pak de broodzak eruit en leg hem op tafel. Mijn broer heeft ondertussen de messen en het beleg dat we nog hebben op tafel gegooid.
"Wat heb je nu weer gedaan?" vraagt hij verbaast aan mij. "Wat bedoel je nu weer?" Mijn broer wijst naar mijn linkeroor. Ik loop naar de badkamer om te zien wat er aan de hand is. Ik kan mijn ogen niet geloven. Er staat een vreemd teken in mijn huid, gekrast. Ik breng mijn hand ernaartoe om eraan te voelen. Wanneer ik naar mijn hand kijk, zie ik dat die vol met bloed hangt.
JE LEEST
Vortex: The Endless War
Fantasy"Laat dit een nachtmerrie zijn! Ik wil hier weg! Ik wil terug naar huis!" Ik kon het geen seconde langer meer uithouden. Ik had iets te vroeg gejuicht. De pijn kwam terug en mijn spieren verkrampten zich weer. Ik schreeuwde het uit en de tranen rold...
