Het deed pijn om mijn zus hier zo te zien liggen. Overal op haar lichaam waren een soort van stickers geplakt, waaruit dunne kabeltje vertrokken. Al deze kabeltjes kwamen samen in grote machines en monitoren. Deze stonden allemaal zo dicht mogelijk bij haar bed. Op een scherm naast haar bed kon ik haar hartslag zien. Nu was deze normaal maar die is ook al anders geweest. Soms gaat deze plots heel snel en de dokters weten niet waarom. Deze momenten waren daarom ook moordend voor me. Ik kon niets toen om haar te helpen, enkel toekijken hoe zusters haar van alle soorten medicatie toedienden.
Pas nu begon ik te beseffen hoe belangrijk Ilissa wel niet voor me is. Ik mis haar rake opmerkingen en haar gekke verhalen. Haar kamer thuis was stil, te stil. Normaal klinkt er altijd luidde Metal muziek maar het is er nu stil. Ik ben bang dat het voor altijd zo stil ging blijven.
JE LEEST
Vortex: The Endless War
Fantasy"Laat dit een nachtmerrie zijn! Ik wil hier weg! Ik wil terug naar huis!" Ik kon het geen seconde langer meer uithouden. Ik had iets te vroeg gejuicht. De pijn kwam terug en mijn spieren verkrampten zich weer. Ik schreeuwde het uit en de tranen rold...
