Een hevige pijn schiet door mijn lichaam. Het leek alsof ik jaren heb geslapen en eindelijk terug wakker wordt. Mijn spieren zijn één en al verkrampt en ik heb vreselijke hoofdpijn. De grond onder mijn voelt hard en nat aan. Ik open mijn ogen maar het licht is te fel voor mijn ogen. Ik probeer rustig recht te komen, maar mijn spieren doen ontzettend veel pijn. Ik doe m'n best om de pijn te negeren. Mijn benen kunnen het gewicht van mijn torso niet dragen en ik val terug op de grond. Mijn oogleden wegen nu nog zwaarder dan ervoor. Het kost mee heel veel moeite om mijn ogen open te kunnen houden.
Mijn zicht wordt steeds waziger en waziger. Ik hoor een voedstappen die steeds dichter en dichter bij komen. Aan het geluid te horen is het iemand die nogal fors gebouwd is en groot is. De zware voetstappen komen steeds dichter en dichter. Ik probeer mijn ogen te openen. Mijn zicht is nu heel wazig, maar ik kan het postuur van de persoon nog zien. Het is dan wel een grote bruine vlek maar het is mijne enige hoop. "Help." fluister ik met alle kracht die ik nog heb. En dan wordt alles zwart.
JE LEEST
Vortex: The Endless War
Fantasy"Laat dit een nachtmerrie zijn! Ik wil hier weg! Ik wil terug naar huis!" Ik kon het geen seconde langer meer uithouden. Ik had iets te vroeg gejuicht. De pijn kwam terug en mijn spieren verkrampten zich weer. Ik schreeuwde het uit en de tranen rold...
