"Daha sonra."dedi,"Bu teneffüs ne yapalım?"
"Ben biraz yalnız kalsam seni kırar mıyım?"
"Hayır,sorun yok!"
"Tamam, derste görüşürüz."dedim, sınıftan çıktım. Okulun
bahçesine çıktığımda boş bir bank aradım ama hepsi doluydu.
Bankın birinde çarptığım çocuğu görünce istemsizce gülüm-
sedim.Yanina yaklaştım.
"Oturabilir miyim?"
"Benim yanıma mı?"
"Evet,mahsuru mu var?"
"Hayır yok ama dikkat et yine çarpma bana."
"Teşekkür ederim."dedim ve yanına yerleştim."Ve önüme
çıkmasaydın sana çarpmazdim."sonunda hakkımı savuna-
bilmiştim.
"Şimdi de suçlu ben mi oldum?"
"Öyle demek istemedim ama sen kaşındın!!"dedim son derece
kendime olan güvenimle.
"Biz seninle hiç anlaşamayacak mıyız?"
"Sen bu kadar zor olmazsan anlasabiliriz."
"Tamam o zaman, ben Hilmi Cem."dedi, gülümseyen yeşil
gözleriyle.
"Ben de Nur."dedim bütün içtenliğimle.
"Okula alıştın mı?", artık nazikçe konuşuyordu benimle.
"Evet."dedim,"Kerem sayesinde."
"Kerem?"
"Sıra arkadaşım."dedim, bu sırada ders zili çaldı.
"Sınıfa gitmeliyim."
"Ben de."dedim, bahçeden çıkıp sınıflarimiza dağıldık.
Sınıfa girer girmez bu olanları Kerem'e anlatmaliydim.
"Kerem ne oldu tahmin bile edemezsin!.."
"N'oldu seni bu kadar heyecanlandıran?.."
"Çarptığım çocuk vardı ya, onunla bahçede bir bankta oturdum."
"Gerçekten mi?"
"Evet, hatta tanıştık...adı Hilmi Cem."dedim,çok mu mutluydum
ben, neden ama? Tamam, sorun kalmamıştı ama bu kadar
sevinmem saçma ötesiydi!!!
"Neyse ya, ders ne?"diye sordum konuyu değiştirmeye çalışarak.
"Fizik."
"Hımm!"dedim.Tam bu sırada bay öğretmen sınıfa girdi.
"Çocuklar merhaba,ben fizik öğretmeninizim adım Enver."
diyerek kendini tanıttı. Yine ders boş geçecekti.
"Sıra sendeydi..."dedim Kerem'e yarım kalan sohbetimizi devam
ettirmek için.
"Tamam başlıyorum."dedi, başladı."Benim ailem çok da ilginç
değil, aslında annem de babam da kendi hallerinde, sanki ben
yokmuşum gibi.Eve gittiğimde yemeği tek başıma yiyorum
onları çok az görüyorum.İkisi de çalışıyor." yüzüme bakmadan
konuşuyordu.
"Ben...üzüldüm."dedim,"Aile konusunu hiç açmamaliydik."
"Hayır, önemli değil! Ben alıştım zaten."dedi zorla gülümsemeye
çalışıyor gibiydi.
"Sen iyi misin gerçekten?"
"İyiyim."dedi daha sonra kitabını açıp okumaya başladı.Az sonra
teneffüs zili çaldı.
"Kerem dışarı çıkalım mı?"
"Tamam."dedi hâlâ mutsuz görünüyordu. Sınıftan çıkıp koridor
larda geziniyorduk.Kantinin önüne geldiğimizde Hilmi Cem ile
karşılaştık. Birbirimize gülümsedik.Sonra o, arkadaşlarının
yanına gitti.
"Sevgilisi var mıdır?" , Ahh!bunu gerçekten sormuştum.
"Bilmiyorum neden sordun?"
"Hiiç! Öylesine..."dedim.Tabii ki de öylesine değildi. Bu neydi
o zaman? Hilmi Cem ve o yeşil gözleri fazla tatlıydı.Ondan
hoşlanıyor muydum? Yoo, yoo!!! Nasıl olabilirdi? Aklımı derslere
vermeliydim, aşka değil!..
Sonraki dersler hızlı geçmişti. Yeni başlangıç:
Hilmi Cem'le tartışmamız, sonra tanışmamız.
Kerem'le arkadaşlığımız, okulum...
Kısacası beni yeni bir hayat bekliyordu.
***
Birine güvenmek çok önemli bir husus. Güvenebileceğin birisi
ne olursa olsun sana inanmalı. "Beni dinle!"demek aslında
"Bana inan!"demek gibi bir şey. Icini dökebileceğin biri seni
dinlemezse çok kırılırsın. Bu herkes için aynıdır. Kendini
dinlettiremiyorsan, anlaşmazlıkların ortasına düşüverirsin.
Üzülürsün... Ağlarsın... Sorun yaşamadan duramazsın!..
Ben bunları yaşıyorum."Yeni Başlangıç" belki bu yaşadıklarımı
değiştirebilir.Kim bilir belki beni şimdi dinlemeyen ileride
dinleyebilir yani umarım...
***
Sabah olduğunu umarak gözlerimi açtım.Komidinin üzerindeki
saate baktım.Olamaz!!! Geç kalmıştım resmen!..Uykum çok
ağır olmazdı ki.Hemen hazırlanıp yola çıktım. Bugün yeni
okulumun ikinci günüydü ve ben geç kalmıştım. Harika!
Sınıfa girmeden önce öğretmene ne diyebilirdim onu düşündüm. Çok abartiyordum, özür dilemek yeterli olurdu bence. Kapıyı tıklatıp içeri girdim.
"Özür dilerim!" dedim titreyen sesimle.
"Bir daha olmasın, lütfen!"dedi sarışın bayan öğretmen.
"Tamam."dedim kısık sesle. Sırama yerleştim hemen.
"Merhaba,ders ne ?"diye sordum kısık sesle.
"Kimya, neden geç kaldın?"
"Geç uyandım."
"Tamam bence susalim hoca çok disiplinli birine benziyor."
"Pekâlâ!"dedim çantamdan defterimi çıkartıp.
