Hayatım gayet sıradandı annemi kaybedeli 2 yıl oldu yine onsuz bi sabaha uyandım bugün 17. Yasıma bastım ama bi anlamı yok annemi kaybeli hiç birşeyin anlamı yok zaten
Hiç unutmuyorum hala o günün kabuslarıyla uyanıyorum kan ter içinde yine içmişti babam yine kör kütük sarhoştu yine dövmüştü annemi alamadım elinden gözleri mosmor oldu annemin dudakları kan içinde kaldı artık annem iki gün yemedi içmedi dayanamıyorduk o adama artık ama en azından beni dövmezdi keşke annemi döveceğine beni dövseydi iki kat üstümüzdeki komşuya çıktım bi gün kızı aslıyı severdim benden bi yaş büyüktü bir saat oturduk sonra annem kötü diye eve indim kapıyı çaldım açmadı ısrarla çaldım açmadı koşup babamı buldum yine köşedeki kahvedeydi pislik adam annem açmıyor kapıyı dedim yetiş dedim kolumdan tutup çıkardı dışarı bağırdı sana gelme buraya demiyo muyum dye yalvardım aç şu kapıyı diye zor bela getirdim eve iki omuzla açtı kapıyı zaten eski bi evdi önden o girdi içeri koştum yoktu babamın çığlığına koştum tavanda annemin sallanan bedenini gördüm babam hemen indirdi ama annem gitmişti hiç gözümün önünden gitmiyo o an hiç dayanamamıştı annem yatağın üzerinde bi mektup vardı sadece kızım beni affet ben yapamadım sen pes etme yazıyordu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gök Mavi
Teen FictionHerşey unutulur kaybettiklerimiz dışında daha ne kadar kaybedecektim