Gök Mavi

2.bölüm kimsesiz

günler birbirinin aynısıydı canım hiç bişey istemiyor bitkisel hayatta gibiydim sadece ölmeyecek kadar yemek yiyor kimseyle konuşmuyordum okulu bırakmıştım açıktan okumaya karar verdim zaten okusam da ne olacaktı ki bir üniversite kazansam okuyabilecek miydim tabi ki hayır kendimi kimsesiz hissediyorum babam annem öleli değişmişti ölümünden kendisinin sorumlu olduğunu biliyordu benimle konuşmaya çalışıyor istemiyorum onun yüzünü dahi görmek istemiyorum artık içmiyor arada akşamları bi kaç kadeh bana zararı yok gözlerine bakınca annemin tavanda asılı bedenini görüyorum annemi kaybedeli 1 yıl olmuştu babam o evden taşınmak istedi ama ben bırakmadım burayı annemin ellerinin izleri var bu evde 1 yılın sonlarına doğru mahallede babamı bi kadınla görenler olmuş duyuyordum etraftan bu adamdan bir kez daha tiksiniyorum bursa bana dar geliyor nefes alamıyorum aradan 20 gün sonra bana evleneceğini söyledi benim kimsem yoktu napardım o kadına nasıl katlanırdım evlendiler uzun boylu hafif toplu bir kadındı tam anlamıyla kibir abidesi merhametsiz o eve girdiğinde eşyalarımı alıp tek akrabam olan teyzemin yanına yerleşmeye karar verdim 23 gün kaldım ama eşi çocukları bana fazlalık gbi bakıyordu yediremedim gururuma döndüm o eve kadın benden ne istiyordu evin tüm işlerini bana yıktı yemek çamaşır bulaşık herşey üstüne birde babam gelince bıktım bu kızından ne kadar şımarık demesi yok mu çıldırma noktasındaydım istanbula taşınmaya karar verdiler bende mecbur düştüm arkalarına oraya varınca kalmayacaktım yanlarında kaçacaktım istanbulun ücra köşelerinen bir ev tuttular babam o kadının bir dediğini iki etmiyor anneme neden kıydı vicdansız ...