Last day na naming makakasama si Peach, kaya dapat gawing memorable.
Kakain kami ni Peach at Flor sa lahat ng stalls sa labas.
At magkakaroon kami ng commemoration photo.
Lahat yun ay akala lang pala. Walang Peach na dumating. Napaaga ang alis nila.
Dun ko narealize na marami pang pwedeng mangyari bawat minuto sa buhay ng tao.
Umiyak ako pagkauwi ng bahay. Mamimiss ko si Peach. Pero hindi naman porke malayo na siya ay di na kami magkaibigan di ba?
BINABASA MO ANG
Dear Classmate
NezařaditelnéJournal ng isang babae mula high school hanggang ngayon. *** Paano kalimutan ang mga nakasulat sa isang daang pahina? Paano kalimutan ang itim na tinta at magandang pagkakasulat ng mga letra, ng mga matamis na salita at mga pangungusap? Paano kalimu...
