Yürüdüğum yol , karanlik , sessizlik , yalnızlık,tutamadığım ellerin , dokunamadığım tenin ve koklayamadığım saçların. İste mutluluk bu diyorum.
Yürüyorum sevgili ellerimde yalandan bir demet ve soruyorum yeniden kedime.
Neydi mutluluk ?
Teselli kokan cümlelerimmiydi ; yoksa ıslak kelimelerim mi ? Gözyaşlarımla nemlenmiş sayfalar belki de , sana küfreden sözcükler. Yoruldum sevgili ellerimde hüzun den bir demet. Artık duyamıyorum sesini.
Neydi mutluluk ?
Yazamadıklarımdı belki de , tüm yetersiz kalislarim , çaresiz çırpınışlarımdı. Sana her gelemeyişimde aynaya bakıp güzelliğini gormemdi. Mutluluk seninle olmaktı. Seni sadece içimden değil dışımdan da sevebilmekti sevgili...
