AŞK HATAYA GELMEZ

2. Bölüm

"Vay be ! Çok romantik gerçekten. "

"Ay evet. Keşke bize de böyle süprizler yapan biri olsa."

"Heyy. Daldı gitti bizimkisi."

Sarah'ın beni dürtmesiyle kendime geldim. Parmağımda olan tek taş yüzüğe dalıp gitmiştim. Her şey ne kadar da hızlı gelişmişti. Önce ilanı aşk sonra havai fişekler kemancılar ve yüzük...

Her şey rüya gibi geliyordu. Her kızın hayalini kurduğu rüya gibi bi evlenme teklifi. Derken Katy'nin telefonu çaldı. Ardından annesinin anaftarı içeride unuttuğu için kapıda kaldığını söyleyip lanet okuyarak çıktı Cafeden. Sarah'la ikimiz kaldık sadece.

"Neyin var senin?"

"Hiç. Neden ki?"

"Hadi ama Cemre. Senin şu an havalara uçman lazım. Baksana şu haline. Ne düşünüyordun söyle hadi." Sarah gerçekten de çok akıllı bri kız. Hiçbirşey gözünden kaçmıyor.

"Mutluyum. Sadece... Ne bileyim. Biraz erken oldu gibi."

"Ne erkeni kızım 2 buçuk yıldır berabersiniz. Görmüyormusun seni ne kadar çok seviyor."

"Ben de onu çok seviyorum Sarah. Ama ne bileyim içimde bir his var. Tam mutlu olacakken beni engelleyen, hevesimi kursağımda bırakan bir his."

"Ona güvenmiyor musun?"

"Hayır hayır. Ona güveniyorum. Sadece kendime güvenmiyorum. Onu üzmekten korkuyorum. Bağlanamamaktan ve hayal kırıklığına uğratmaktan."

"Neden?" İşte kimseye söyleyemeyeceğim bir cevabın sorusu. Bu duyguyla nasıl yaşayacağımı bilmiyorum. Bu sır bana ağır geliyor. Ama söylememem gerektiğini biliyorum. Çünkü daha kötü şeyler olacağını da biliyorum. Ve benim yüzümden en değer verdiğim insanın incinmesine izin veremem.

"Kalkalım mı artık?"

"Cevap vermeyecek misin?"

"Belki daha sonra." deyip geçiştirmeye çalıştım.

Ama Sarah'ın böyle küçük geçiştirmelere kanmayacağını biliyorum. Bir açık yakaladığında ısrar edip üstüme gelecektir. Ama ona kızmıyorum. En yakın arkadaşım ve benim iyiliğimi düşünüyor.

"Ben bırakırım seni"

"Tamam." dedim.

Yol boyunca geğik ve dedikodu dışında birşey konuşmadık. Vedalaştıktan sonra arabadan inip çantamdan anahtarımı aramaya başladım.

İçeri girdiğimde Logan ve Jake PS oynuyorlardı. Jake gol atamadığı için söverken Logan keyifli kahkahalarıyla ortalığı inletiyordu. Bir yandan da Jace'e laf sokuyordu.

"Ben geldim." diye seslendim. Maça o kadar kendilerinin kaptırmışlardı ki sesimi bile duymadılar. Ben de yatak odama çıktım ve çekmeceyi açtım. İçinden dergimi alıp sayfaları karıştırmaya başladım. Ama aradığım şeyi orada bulamadım. Paniğe kapılmıştım. Sayfaları ellerim titreyerek tekrar karıştırdım. Sonra bir zarf ayaklarımın dibine düştü. Ne kadar rahatladım anlatamam. Derin bir oh çekip zarfı yerden aldım ve tam derginin arasına koyacakken kapı açıldı. Panikle dergiyi kapattım ve çekmeceye koydum.

"Yine mi o saçma sapan dergileri okuyorsun." Logan erkekleri tavlamak tarzındaki dergilerden nefret ederdi.

"Yaa. Evet. Öyle bir bakıyordum." Sesim titreyecek diye ödüm kopuyordu. "Jake gitti mi?"

"Evet. onu öyle bir yendim ki bir 2 sene benimle maç yapamaz." Logan gururlanıp göğsünü kabartarak konuşuyordu. Dağılmış sarı saçları yüzüne serseri bir tatlılık katıyordu. Sonra yaklaşıp beni belimden kendine çekti. Yeşil gözleri her baktığımda sanki beni kendine çekmeye zorluyordu.

"Alışabildin mi yüzüğüne?" dedi fısıldayarak. Dudak kenarları muzipçe kıvrılmıştı. Hafifçe gülümsedim. "Seni çok seviyorum." dedim.

Cevap verircesine beni kucakladı ve kaldırdı. Ben de bacaklarımı beline doladım. Yatağa doğru yürüdü ve beni yatırdı. Gözlerimin içine bakıp tişörtümü çıkarırken "Ben de" dedi.

***

Gözlerimi açtığımda dudaklarıma sebepsizce bir gülümseme yayıldı. Çarşafı göğüsüme kadar çektim ve yan döndüm. Logan yoktu. Banyodan su sesi de gelmiyordu. Kalkıp mutfağa girdim. Orda da yoktu. Nereye gider ki. Sonra odama çıkıp üstümü giyindim. Aynanın karşısına geçip karışmış şaçlarıma baktım. Hiç fön tutacak halim yoktu. En iyisi toplamak diye düşünüp toka almak için çekmecemi açtım tam da o anda...

Aman tanrım!

Dergim yerinde yok.

Hikaye hakkında ne düşünüyorsunuz. Gerçi olaylar henüz net değil ama heyecanlıyım biraz :) Düşüncelerinizi çok merak ediyorum.

3. Bölüm de görüşmek üzere