De afgelopen weekend, heb ik de hele tijd vreemde ervaringen, wat nog een beetje onduidelijk is.
Zaterdag begon het al. Ik zag een vaderlijke figuur, die triest uitzag, maar ook als gezichts-lichaamstaal. Hem zag ik het eerste keer.
Zondag, begon ik op mijn groep. Kreeg ik weer hetzelfde schimmen/schaduwen vaag, maar ook wazig. Ik zag vooral dat het weer diezelfde man was/is.
Ik voel steeds de aanwezigheid. Maar soms ook als afwezigheid, voel ik in zijn energie.
Ik zag hem zondag dus een paar keer, maar hij ging zo snel, dat het als een bewegende schaduw klinkt.
Maandag, vandaag, op de groep 's morgens zag ik hem zo snel mogelijk bewegen. Ik wist niet of hij rende, maar zo leek het wel op.
Maar op school zag ik meer vreemde dingen, ik voelde ook vreemde dingen. Veel andere dingen. Net alsof ik iets anders bewust van werd.
Ik zag telkens die vage wazige man bewegen, maar echt regelmatig op topsnelheid.
Heel soms hoorde ik hem iets zeggen van 'familie' en 'vader/papa' maar wat ik me erover verbaasde, was het zijn stem, die smorend maar ook verdrietig klonk.
Op school besefte ik meteen, dat ik een gedeeltelijk beïnvloedbaar ben door de natuur, dieren, seizoenen en nog iets anders. Met mijn besef, besefte ik dus dat de vier seizoenen ook iets betekenen, voor mij. Lente als nieuwe begin, nieuwe ontwikkeling. Zomer als overvloed. Herfst als hernieuwen, los te laten. En de winter van je eigen angsten onder ogen te zien, maar ook om controle te hervatten.
De dieren helpen mij, vandaag zag ik vooral verschillende vogels. Bij het raam, soms dichtbij, soms veraf.
De natuur help mij om dingen beter te begrijpen.
Dit zal misschien de meesten mensen raar vinden, maar zo'n mensen, zoals wij, en of ik, zijn er langzamerhand gewend, in onze leven als spiritualiteit.
Ik heb vooral ook het besef gekregen, dat mijn gedachtes/gevoelens/angsten/mijn verleden iets beter kan begrijpen, als ik ze gewoon zijn eigen gang laat gaan. Mijn gedachtes vloeien mee met de wind, als bladeren. Mijn gevoelens gaan weg en gaan weer terug, maar ik houd ze niet vast. Mijn angsten durf ik soms onder ogen te zien, maar ook om iets losser te maken. Mijn verleden kan ik wat losser laten, omdat ik in het herfstseizoen losser kan maken, en gewoon zijn eigen gang kan laten gaan.
Maar ik kan ook iets beter beseffen als ik bewust of onbewuste dingen doe.
Dat is mijn besef.
Mijn gevoelens: verwarrend, beetje beangstigend, zorgelijk.
Mijn gedachtes: waarom nu? Waarom besef ik het nu zo snel? Wat gebeurd er?
Mijn oplossing: ik kan het beter begrijpen. Ik kan het. Ik durf het.
