Hoofdstuk 8 (Isabel)

5 0 0
                                    

's Morgens was het heel gewoontjes verlopen.

's Middags ook, maar 's avonds was er iets raars aan de hand. Bij het avond eten.

's Avonds bij het avondeten, at ik gewoon mijn bord leeg. Maar als ik mijn eten bijna ophad, zag ik een witte schim voorbij gaan, buiten, voor de ramendeur. Zag ik het. 

Ik keek, en zag dat hij of zij meteen wegrende, of in die richting.

Het was erg raar, want ik had gevraagd aan anderen, of ze iets zagen bewegen, buiten. Nee dus, dus niet. Ik vond het raar, dat ik het wel zag, maar de anderen niet. Ik wilde dat aangeven, maar eerst wilde het niet, maar toch gedaan. Onbewust. 

Daarna was het weer gewoon, gewoon zijn dag verder verlopen.

Zag ik vanavond, rond tien voor acht, een zwartwittige schim/schaduw.

Dat was ook erg raar, want het leek erop dat hij of zij, mij bespiedde, maar dan vanuit een hoek. Zo raar.

Net alsof het wilde controleren of ik goed in mijn vel was/zat/zit.

Zo'n hele rare ervaring. Terwijl ik gewoon mijn eigen dingen doe, gebeuren er iets raars, iets geks, wat me nooit is overgekomen.

Ik zit er ook in een heel aparte wereldje, waarin ik nauwelijks eruit kan, met mijn problemen, oplossingen etc.

Dat vind ik echt het meest rare, wat ik heb meegemaakt.


Gedachtes: wat is dit? Wat moet ik doen? Moet ik het zeggen? Moet ik het aangeven, wat ik kan en ben? Moet ik eerlijk zijn dat ik geesten/spoken zie?

Gevoelens: verward, verwarde gevoelens, wat ik niet goed kan beschrijven.

Een groot boek.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu