MÜHÜRLÜ YÜREK

Mühürlü Yürek Bölüm 1

BÖLÜM 1

Uçağa bindiğim andan buyana kafamdaki sorularla boğuşuyordum. Tam beş yıldır gitmiyordum yurduma kendime verdiğim ceza buydu . İnsan bazen kendi hatalarını başkalarına yıkıp kenara çekilmesi dahamı kolay oluyordu acaba bilmiyorum. Ben hatalarımın bedelini benimle birlıkte ailemede ödetiyordum . Onlar ne kadar ısrar etseler de aldığım kararın arkasında durup dönmemiştim geriye henüz dönmeye de niyetim yoktu ama aylemin ısrarı abimin işleri büyütüp İstanbul'a yerleşmesi son zamanlarda işlerin daha yoğun olup bana ihtiyaç duyması babamın rahatsızlığı hepsi üst üste gelmişti.Artık daha fazla erteleyemedim dönüşümü sonsuza dek orada kalamazdım. Elbet bir gün dönecektim ama kendimi hazır hissetmiyordum . Bazan kızmıyorda değildim kendime açıkcası değermiydi beş yılımı vatanımdan uzakta geçirmeme bunu bile sorguluyordum ama yinede yaşanmişlıklar insanı bazen böyle davranmaya zorluyordu sanki .Uçaktan indiğimde ah benim güzel ülkem havası bile bir başka güzeldi. Ciğerlerime öyle bir çektim ki havasını ciğerlerim bayram etti . Ne kadarda özlemişim yurdumu ne kadar salaklık ettim beş yıl gelmemekle iner inmez pişman olsamda iş işten geçmişti artık şimdi anladım vatansızlık ne kadar zordu .Gelmek isteyip gelememek görmek isteyip görememek doğup büyüdüğün yerleri şimdi daha yoğun hissettim o duyguyu. Hava alanından çıkışa doğru yöneldim elimdeki bavullarla sanırım abim gelmemişti . Biraz ileride bir genç el hareketleri yaparak yanıma yaklaştı.

''Hoş geldiniz Sinan bey sizi almaya geldim .Abiniz acil bir toplantıya katılması gerekti'

'önce tanıyamasam da o simsiyah bakan gözleri hatırladım .Ali sensin köyden çocukluk arkadaşım Zaferin küçük kardeşi.''

Evet Sinan bey benim Zaferin kardeşi Ali''

Gel lan buraya abi oğlum ne beyi abi diye sarıldım aliye öyle özlemişimki sevdiklerimi ne kadar büyümüşsün sen lan.Ben giderken küçücük tün .

'' Yok abi çokta küçük değildim''

Vay be Alim sende bizim şirketdesin demek Zafer nasıl o nerelerde hem yürüyüp hemde sohbet ediyorduk Aliyle elimden bavulları ne ara almıştı bu çocuk sonradan farkettim çok yakışıklı iri yarı bir şey olup çıkmıştı .

'' Abimde burada Kenan abinin şoförü beraberiz '

' Öylemi hiç haberim yok tu sürpriz oldu iyi olmuş be koçum sevdiğim insanların yanımızda olması güzel hissettirdi.

''Öyle abi sağol bizde sizi çok seviyoruz bende Nurten yengenin şoförlüğünü yapıyorum hani anlarsınya hem şoför hem koruma gibi''

Anlıyorum koçum saolun abimi yalnız bırakmamışsınız Zafer yiğt adamdır oda çok değiştimi senin gibi? .'' Yok abi biraz yaşlandı sadece yoksa yine aynı katı kusursuz Zafer işte ''

Abim işini bilir tam adamını bulmuş ondan başkasına sırtını dayayamazdı zaten bu kadar büyük işlerin büyükde dertleri vardır .

Son model siyah arabanın yanına geldiğimizde Ali bagajı yerleştirip yanıma doğru geliyordu elimle işaret ederek sürücü koltugunu gösterdim Bende arka koltuğa oturup yola koyulduk .Sessizce İstanbul,u seyre dalmıştım sessizliği Ali bozdu .

''Abi Orhan amcalarda buradalar evde seni bekliyor hepsi Elif ablalar yeğenlerin .''

''Öylemi bir yarım saat beklesinler bakalım deniz kenarında bir yere çek biraz hava alayım çok özlemişim be koçum.''

''Tamam abim ben arayıp haber vereyim !''

''Yok be ali öyle deme uçak rotar yapmış yaım saate inecek dersin.''

''Tamam abi olur ''

Ali arabayı müsait bir yerde durdurunca indim banklara doğru yürümeye başladım .Ne kadarda özlemişim havasını suyunu her bir zerresini özlediğimi anladım vatanımın . Buraya ayak bastığım anda eskiler yine canlandı gözümde. Kendimden çok güvendiğim biri nasıl yarı yolda bırakmıştı beni bütün suç onda değildi biliyorum. Hatta tamamı bile bende olabilirdi. Ama o kadar inanmıştımki ona hiç aklıma gelmemişti benden vaz geçeceği artık bütün kadınlar güvenilmezdi. Aşk denen bir şey yoktu sevdalar yalandı bir insan yedi yaşından beri birini sevip vaz geçebiliyorsa hele o kadar dürüst güvenebileceğin biri bu saatten sonra hiç bir kadına güvenmeyecektim inanmayacaktım.Evlilik bile hayaldi bana kimseyle evlenmeyecektim böyle bir başıma yaşayıp ölecektim sanırım.Ben bu düşüncelerle denizin sesinde kaybolmuşken omzuma dokunan bir elle gözlerimi çevirdim . Bu el kapkara gözleriyle bana güven veren Alinin eliydi.

''Abi çok daldın be gidelim artık niye bu kadar düşüncelisin sen öceden hayat dolu yaşamayı seven biriydin sana hep hayrandım güçlü kuvvetli yakışıklı bir insan daha ne isterki kızlar hülyalı hülyalı bakardı sana kıskanırdım seni be abi beş yıldır annen baban çok üzüldü sana onları hasret bıraktın kendine değermi be abim kısmet herkes yoluna koyuldu sende hayatına devam etsen .Ailende senin mutlu olmanı istiyor suçlanacak kimse yok be abim kader kısmet işleri bunlar.''

Sen çok şey biliyorsun heralde koçum''

''Estağfirullah abim üç yıldır ailenin içindeyim üzülüyorlar senin için onun için söyledim kusuruma bakma ne haddime sana karışmak .''

''Tamam ali neyse boş ver köye gidiyormusunuz ? ne var ne yok oralarda ?

''Gidiyoruz abi gitmezmiyiz ailemiz orada abim yengemle burada yaşamaya başladı bende yanlarında kalıyorum çoğu zaman sizin evde tabi arada fırsat buldukça hatta her izinde köydeyim .Aynı oralar abim bıraktığın gibi herkes yaşıyor işte mutlular güzel köyümüz işte ne anlatayım bilemedim.''

Tamam koçum hadi gidelim daha fazla bekletmeyelim bizimkileri''

Arabaya binip sessizce yola koyulduk yarım saatlik yolun ardından eve gelmiştik kapısında durdugumuz ev baya büyüktü anlaşılan abim baya büyütmüştü işleri öncebüyük demir kapı önünde güvenlik şimdide kapıda iki koruma kimden koruyordu evi anlamadım .Başarında bir belamı vardı anlamadım. Arabadan indiğimde tüm aile çıkmışlardı kapıya ah canım annem gözleri yine yaşlı beni izliyordu. Ona doğru yürürken içimden bir şeylerin koptuğunu hissettim. Çok üzmüştüm ben bu kadını .En çok beni severdi annem bilirdim en çok beni özleyerek geçti hayatı .Oniki yaşımdan beri ayrıydım ondan ben istemesemde babam beni yurt dışına yollamıştı .Benim oğlum büyük okullar bitirmeli diye O beş yıl boyunca annem hep kendini suçlamıştı içten içe biliyordum .Ben istedim oğlum onu aklına ben düşürdüm ama olmadı derdi .sarıldım anama ağladı sıktı beni öyle sıkı sarıyorduki sanki artık yeter gitme bir daha der gibiydi.