Dichten (slow updates)

De giraffe

Hey peeps! Dit verhaltje heb ik samen met een vriend geschreven. Hope you enjoy it!

Het begon allemaal bij de giraffen, ik keek omhoog en tot mijn plotse verbazing kwam ik tot de ontdekking dat deze majestueuze dieren het wat eerst onmogelijk leek toch voor elkaar hadden gekregen, hun nekken die omhoog reikten om de hoogste bladeren van de bomen te eten waren op een nog mysterieuze wijze in de knoop geraakt met elkaar. de gedachten vlogen door mijn hoofd "wat moet ik doen"of beter gezegd wat kan ik doen. ik voelde een vlaag van paniek opkomen uit het diepst van mijn lichaam, een gevoel wat ik niet vaak eerder heb gehad. er is maar één oplossing. ik heb hulp van buitenaf nodig. in deze situatie ben ik machteloos als een klein bootje dobberend op een oneindig grote oceaan.

opzoek naar inspiratie voor een dergelijk begaafd persoon liet ik mij verzinken in mijn diepste gedachtes, wie zou mij kunnen helpen, wie is diegene die dit aankan. denkend aan de giraffen schoot mij iets te binnen, in een wat voelde als een stoot van energie schreeuwde ik zijn naam uit: Niall!. ik wist het, hij is de uitverkorene die mij hierbij kan helpen. omdat mijn mentale vaardigheden op een onmenselijk niveau werkzaam zijn ben ik vaardig om elk beetje informatie op te nemen en te verwerken in mijn meesterlijke brijn. toen ik als het ware mijn gedachtes over giraffen terug zat te lezen, moest ik denken aan die koude winternacht, waarbij ik lekker warm voor de poenhaard zat en de tv in mijn oog hoek een documataire over one direction af zag spelen. hierbij kreeg ik mee dat bandlid Niall houd van giraffen, betergezegd het zijn zijn lievelingsdieren. hij is degene die mij hierbij kan helpen. ik zag Naill staan hier naast mij in de dierentuin, alsof mijn onderbewustzijn mee had geholpen opzoek naar de oplossing. mijn keuze gemaakt te hebben sprak ik hem aan, of tenminste dat was mijn bedoeling. ik keek hem aan, onze blikken bleven even staan . ik kon diep in zijn ogen kijken en hij in de mijne. het was een kort maar intens moment waarbij het even leek alsof onze gevoelen gekoppeld werden door een soort onzichtbaar draad.

voordat ik maar een woord kon zeggen liep Nail met dezelfde blik in zijn ogen langs mij heen alsof hij wist wat ik ging vragen. ik riep zijn naam nog een keer, Niall!!!. hij draaide zich om en met een subtiel knikje liet hij merken dat hij wist wat hij moest doen. hij was de uitverkorenen, hij was degene die dit probleem op kan lossen, en de 2 edele maar toch zo bescheiden dieren kon redden in hun laatste momenten van nood. met een trage pas liep hij naar de dieren toe, alsof hij de situatie aan het analyseren was en alle mogelijke situaties als het ware in slowmotion in zijn hoofd aan het afspreken was. ik de juiste persoon uitgekozen.

de volgende momenten waren voor mij als het lichtspel van een machtige bliksemflits die door de wolken jaagt. hij ging snel te werk en het was een tafereel wat weinig mensen ooit zullen meemaken. met zijn perfecte arm en been coördinatie sprong hij richting de dieren, en na een paar snelle handelingen die als een flits voor mijn ogen plaatsvonden had hij de dieren bevrijd uit hun missére. er kwam een geruststellende kreet uit de bekken van de giraffen. het was een geluid wat je een warm gevoel gaf van binnen. Niall stond als een on-erkende held trots voor de 2 dieren. tot mijn schrik kwam er een reactie.

de reusachtige nek van een van de giraffen ging op een sierlijke manier naar beneden. zijn hoofd op de grond te hebben gelegd naast Niall was de giraf in een totale staat van rust. de andere giraf begon een wenkende beweging te maken met zijn hoofd. het was alsof ze communiceerden naar Niall dat hij op de nek van de grootste giraf van de 2 moest gaan zitten. met die gedachte nam Niall een stap naar voren waardoor zijn bene nu gespreid boven de toch zo grote kop van de giraf zaten. langzaam bewoog de giraf omhoog. hij tilde Niall op en bracht hem tot een ongelooflijke hoogte. dat wetende leek het toch alsof Niall koel bleef. nog steeds in de zelfde stand van rust waarin ik hem het eerst aansprak. uit het niets gaf de kleinere giraf Niall een tik tegen zijn rug, waarbij hij op een speelse wijze langs de nek van de giraf naar beneden gleed en zachtjes op de grond belande. dit was hun manier om deze edele jongen te bedanken voor zijn ongelovige daad. na een bescheiden buiging liep hij met omhooggezeten hoofd de dierentuin uit en niemand heeft ooit meer wat van deze dierenreddende volksheld gehoord.

einde

"