Ama halinede üzülüyordum, sonuçta bana bi yanlısı felan olmamisti. Sonra yine bir gun biz kizlarla alisverise sonrada bi cafede oturup kahve felan icicektik. Yanimdaki bir arkadasimin sinif arkadaslari bi grup erkek kucuk bir parkta bankta oturuyolardi. Zaten ben depresyondayim kafam yerinde deil, hic o tarafa bile bakmadim. Arkadasim o bankta oturan bi kac erkekle selamlastiktan sonra yanimiza geldi. Bende depresyondayim uzuun saclarimi kisacik kestirmişim, gozler şiş, o halde dolanıyoruz. Arkadasima beni sormus aralarindan biri ama ben önemsemedim öyle çünkü zaten inancım kalmamış birde yeni biriyle mi çıkıcaktım. Neyse biz devam ettik gezdik felan sonra hepimiz evin yolunu tuttuk. Bir kac gun sonra arkadasim beni soran cocugun resmini felan atti bana.
