Nieuwsgierig#Netties2016

Hoofdstuk 1

Heden

'Moeten jullie niet..' Mijn stem valt weg. Nerveus probeer ik de brok in mijn keel weg te slikken. Eten of drinken. Ik kijk ze vertwijfeld aan. Ik weet niet wat het juiste woord is en zij weten dat ik het niet weet.

'Wat moeten we?' zegt Cyan met een geamuseerde lach. Zijn ogen hebben een gevaarlijke twinkeling. Hij staat met zijn armen voor zijn borst gevouwen, te wachten tot ik zeg wat ik wil zeggen. Pollo staat er naast, nonchalant met zijn handen in zijn zakken.

Ik kijk nog een keer twijfelend naar mijn handen op mijn schoot en neem een beslissing. Ik besluit het over een semi-dramatische boeg te gooien, dat zullen ze nooit verwachten.

Ik sta razendsnel op, gooi mijn handen eerst in de lucht, grijp daarna mijn haar vast en zet ze dan in mijn zij. Cyan trekt zijn wenkbrauw vragend omhoog.

'Voeden. Ja. Moeten jullie je niet voeden of zo.' Ook ik trek mijn wenkbrauw op en verberg een klein lachje. Deze uitbarsting had het gewenste effect. Ze staan mij beide met open mond aan te kijken. Natuurlijk hebben ze niet lang nodig om zich te herstellen, maar het is leuk dat ik voor de verandering er eens voor zorg dat ze met een open mond staan. Normaal gesproken laten ze mij met open mond staan. Iedere. Fucking. Keer. Weer.

Pollo herstelt zich het snelst en begint te lachen. 'Goede redding wel. Het was een kwestie van tijd tot je deze vraag ging stellen. De manier waarop was nog de vraag.' 'Bro, volgens mij heb ik gewonnen.' zegt Cyan. Vragend kijk ik hen beide aan. Dan begint het mij te dagen.

'Serieus?! Jullie hebben hier een weddenschap van gemaakt? Een fucking weddenschap?' roep ik uit. Verdomme, binnen twee minuten is de situatie omgekeerd en ben ik weer degene die met haar mond open staat. Weer de twijfel. Word ik serieus genomen of ben ik alleen maar een speeltje voor ze.

'Ja, best een grote wel eigenlijk.' zegt Cyan. Hij heeft een grijns op zijn gezicht. Oh god.

'Wat is de prijs?' vraag ik zo kalm mogelijk. Verrassend genoeg klinkt mijn stem redelijk vast. Ik zak weer terug in mijn stoel, want ik weet zeker dat het antwoord mij niet aan zal staan. Het blijft even stil. Ik weiger de jongens aan te kijken en staar naar een vast punt op de grond. Daardoor valt mij wel de snelle wisseling van blikken op tussen de jongens.

'Geld.' zegt Pollo. Grapje zeker. Vol ongeloof schiet mijn blik naar Pollo. Ik kijk recht in zijn groene ogen. Met mijn blik probeer ik de waarheid uit hem te trekken.

'De waarheid graag.' zeg ik zonder mijn blik af te wenden. Pollo blijft stil. Zijn blik veranderd. Zijn ogen worden donkerder. Niet alweer.

'Verdomme Pollo, niet alweer. Ik doe je wat als je nu niet stopt. Verdomme.' Hij probeert mijn gedachtes te veranderen. Idioot. Hij weet dat ik mij er tegen kan verzetten. Ik hoor hoe Cyan begint te lachen. 'Jij ook met je fucking krachtspelletjes. We weten alle drie dat ze zich er tegen kan verzetten Pol.' zegt Cyan spottend. Ik merk hoe de lucht om mij heen begint te veranderen. Pollo heeft het in werking gezet. Snel verbeeld ik mij een muur en focus mij daarop. Het is maar goed dat ik zit, want dit kost veel energie.

'Pol, kap ermee.' hijg ik. De randen langs mijn muur vervagen. Wat gebeurt er? Ongemerkt heb ik mijn hoofd in mijn handen laten zakken. Met mijn handpalmen duw ik tegen mijn voorhoofd aan. Muur, muur, muur is het enige wat ik kan denken. Moet denken. Ik voel hoe mijn handen onder mijn hoofd weggehaald worden. Iemand heeft mijn handen in zijn ene hand en zijn andere hand ligt op mijn wang. Met zijn duim veegt hij de traan weg die over mijn wang heen rolt.
'Geef er maar gewoon aan toe, je weet dat je het wilt.' fluistert een stem in mijn oor. Pollo. Rillingen lopen langs mijn rug. Zijn stem klinkt hees en zijn geur overwelmt mij. Waarom?

'Cy..' breng ik zacht uit. Het is een noodkreet. Een roep om hulp. Waarom is zijn kracht zoveel sterker nu? Koste wat het kost houd ik mijn ogen gesloten. Ik weet dat als ik nu in zijn ogen kijk, ik verloren ben.