Nieuwsgierig#Netties2016

Hoofdstuk 12

Heden

Pas om half 12 word ik wakker. Jezus. Hadden ze mij niet wakker kunnen maken, halve dag verslapen. Ik probeer snel uit mijn bed te springen, maar ik heb ruzie met mijn dekens. Ergens zit ik vast, maar ik heb nog niet uitgevogeld waar en hoe. Ik laat mij weer achterover op het bed vallen en pak het rooster voor vandaag erbij.

Jawel, ik heb een rooster met wie ik de dag door moet brengen. Geheel Cyan's schuld, hij begon mij te veel te claimen. Niet dat ik het heel erg had gevonden, maar vooral Mercury had er op gestaan dat ze allemaal even veel tijd met mij kregen. Pollo en Bruxus vonden het allemaal wel prima en Tetro zo zijn tijd wel eisen, had hij duidelijk gemaakt. Vandaag moet ik met Pollo doorbrengen. Kak.

Mijn ogen zakken dicht. Het is nu een stuk minder erg dat ik mijn halve dag verslapen heb. Ik kan er vast ook wel een hele dag van maken. Mijn ogen gaan wijd open als ik mijn deur hoor dicht gaan.

'Ben je serieus van plan om weer in slaap te vallen pop?' Met schrik kom ik overeind.

'Kut Pollo, ik lag gewoon lekker, alleen in mijn warme bed. Wie heeft het over slapen?' Ik sla mijn armen woest over elkaar en kijk hem boos aan. Een klein glimlachje ligt op zijn lippen en ik zie in zijn ogen een speelse twinkeling. Oh god.

'Als ik bij je in bed kom liggen, wordt er sowieso niet geslapen nee.' zegt hij met een knipoog. Ik begin te blozen.

'Of je komt uit dat bed, of ik kom bij jou in bed. Kies maar.' Hij heeft een grijns op zijn gezicht. Shit. Ik probeer mijn bed uit te komen, alweer. Maar ik zit natuurlijk nog steeds ergens vast. Pollo komt dichterbij het bed staan.

'Je wilt mij zeker graag in je bed hebben?' Zijn grijns wordt steeds groter.

'Nee, nee, nee. Daar blijven. Ik zit gewoon.. euh.. vast.' Het laatste komt er stamelend uit. Mijn hoofd wordt alleen maar roder. Mijn knot is bijna van mijn hoofd gezakt, waardoor er allemaal plukken uitsteken. Pollo begint te lachen. Ik weet zeker dat hij geniet van mijn ongemakkelijkheid. Hij buigt zicht voorover en stopt een pluk haar achter mijn oor. Met een intense blik staart hij mij aan. Ik kan niet weg kijken van zijn felgroene ogen.

'Je hebt je bril ook niet op.' Ik weet niet hoe het mogelijk is, maar mijn hoofd wordt nog roder. Hitte moet er ondertussen vanaf stralen. Terwijl ik mijn bril opzet, voel ik hoe Pollo mij bevrijdt van de dekens. Even raakt hij mijn blote bovenbeen aan als hij de dekens weg wil trekken. Ik hap zo stilletjes mogelijk naar adem, maar zie dat het niet gelukt is.

'Ik wilde zeggen dat je vrij was, maar volgens mij zit je nog steeds gevangen in iets anders.' Terwijl hij mij aankijkt, trekt hij trage cirkels met zijn vinger op mijn been. Zijn aanraking doet iets met me. Mijn ogen worden groot en ik begin sneller te ademen. Zijn blik gaat naar mijn lippen. Natuurlijk word ik nieuwsgierig. Waar heeft hij het over en erger nog, wat gaat hij nu doen. Stiekem wil ik het wel weten en ben ik niet van plan om te protesteren. Dat kan later wel, mocht het uit de hand lopen.

'Niet doen.' Ik trek mijn wenkbrauw op, verbaasd over mijn eigen uitspraak en gedachte. Ook Pollo kijkt verbaasd. Hij laat zijn hand op mijn bovenbeen rusten.

'We weten allebei dat dit niet kan. Nog niet. Ik moet het uitspreken.' Ik herken mijn eigen stem niet. Madelin, wat doe je? Ik was zojuist toch nog van plan om hem zijn gang te laten gaan?

'Maar als je het weet, waarom spreek je het dan niet uit? Je maakt het jezelf alleen maar moeilijker.' Hij klinkt wanhopig. Iets zijn ogen zorgt ervoor dat mijn hart begint te bloeden. Op dit moment zou ik alles doen of zeggen om die wanhopige, droevige ogen te veranderen in de altijd sprankelende, ondeugende ogen waar hij mij mee aankijkt. Ik sla mijn handen voor mijn gezicht en laat mijn hoofd hangen.