broken girl (On Hold)

2

#prayforparis

De bel ging en Roxanne en ik gingen naar onze lokalen. Maar de tweede les werd Roxanne uit het lokaal gehaald. Voor ze vertrok wierp ze me nog een bange blik toe. Het tweede uur hadden we voor nederlands een groepswerk. Omdat Roxanne er nog altijd niet was was ik natuurlijk helemaal alleen. Ik werd samen gezet met een jongen. "Welk boek gaan wij lezen?" vroeg hij. Verveeld haalde ik mijn schouders op. "Dit boek lijkt me wel iets" zei hij en hij schoof een dik boek naar mij toe. Quasi ongeïnteresseerd keek ik naar de cover. Er stond een meisje op, blauwe plekken in haar nek. Ze zag er slecht uit, haar haar was vettig en er hing opgedroogd bloed in. Haar huid was bleek en zat onder de zwarte vegen. "Mja, is goed voor mij" antwoorde ik dus maar. De jongen rolde met zijn ogen en riep de leerkracht om de boeken te ontlenen.

Die avond lag ik met mijn benen omhoog in de zetel met het boek in mijn handen. Ik keek om toen ik een sleutel in het slot hoorde kraken. Mijn broertje kwam binnen. "Heb jij geen werk?" vroeg hij verbaasd, omdat ik altijd zaag dat ik om kwam in het werk. "Nope" riep ik terug terwijl ik met mijn hand in de chipszak grabbelde. Hiermee trok ik mijn ene oortje uit, en ik vloekte hard. Snel propte ik het oortje terug in mijn oor, en zuchtte teleurgesteld. Het beste deel van het liedje had ik gemist. Mijn broertje kwam met een glas water de keuken uit. "Het leven is zwaar he zus" zei hij lachend. Ik zuchtte instemmend en opende mijn boek. Tijd voor huiswerk.

Toen je pas was verdwenen, zei je moeder dat het erger zou zijn om te ontdekken wat er precies was gebeurd dan om het nooit te weten. We hadden hier voortdurend ruzie over, want ruzie was het enige wat ons destijds nog bond. 'Het wordt echt niet gemakkelijker wanneer je de bijzonderheden weet', waarschuwde ze. 'Je gaat kapot aan de bijzonderheden.'
Ik was wetenschapper. Ik had behoefte aan feiten. Of ik het wilde of niet, mijn brein bleef hypothesen ophoesten. Ontvoerd. Verkracht. Onteerd.
Opstandig.
Dat was de theorie die de sheriff aanhing, of het was in elk geval het excuus waarmee hij kwam als we aandrongen op antwoorden die hij niet kon geven. Je moeder en ik zijn er heimelijk altijd trots op geweest dat je zo eigenzinnig en vol vuur was als het om zaken ging die je na aan het hart lagen. Toen je weg was, begrepen we dat het eigenschappen waren waardoor jonge mannen als slim en ambitieus worden afgeschilderd, en jonge vrouwen als lastig.

Ik legde het boek opzij en hijste me uit de zetel. Gedachtes die ik niet wou zien kwamen naar boven. 'Ik ga mijn toets wiskunde wel leren' mompelde ik en ik ging naar mijn kamer, mezelf vervloekend omdat ik nu al terug dacht aan wat er gebeurd was, ondanks mijn goede voornemen er nooit meer aan te denken. En ik vervloekte de jongen, die Jonas heette, omdat hij perse dit boek moest kiezen. Zuchtend staarde ik naar mijn wiskunde, niet in staat mezelf ertoe te zetten om te beginnen. Ik legde mijn hoofd op mijn bureau en sloot mijn ogen. 'Eventjes maar...' beloofde ik mezelf