broken girl (On Hold)

1

"Tessa, opstaan!" Riep mijn moeder van onder aan de trap. Als antwoord kreunde ik protesterend. Lui opende ik een oog, dat ik direct weer sloot voor het felle licht. Ik draaide mij op mijn zij en ondernam een poging om naar mijn wekker te kijken. Het duurde eventjes voor ik op de dansende rode cijfertjes had scherpgesteld maar uiteindelijk lukte het mij toch om ze te lezen. 7.37, mijn hart stond zowat stil van het schrikken. Ik sprong uit mijn bed en griste een stapeltje kleren mee onderweg naar de badkamer. Voor douchen was geen tijd meer dus ik ging snel met een washandje over mijn gezicht. Toen ik mijn kleren aanhad spoot ik mijn bus deo halfleeg en ik ging terug naar mijn kamer. "Tessa! Ondertussen is het al kwart voor acht, sta nu toch..." Riep mijn moeder weer. "Ik ben al wakker mams!" Onderbrak ik haar snel terwijl ik de schoolboeken op mijn bureau in mijn rugtas duwde. Ik vloekte hard op mijn wekker, die mij om 6 uur had moeten wakker maken om nederlands te leren. Met mijn rugtas op mijn rug liep ik naar beneden, waar ik snel een reep chocolade uit de la pikte om onderweg op te eten. "Dag mams", zei ik en ik drukte een kus op haar wang. "Tessa, je moet nog iets eten." zei ze. "Te weinig tijd, ik koop onderweg wel iets!" Riep ik terug vanuit de garage. "'Smorgens niet eten is heel ongezond, dan ben je tegen tien uur al doodmoe" ik rolde met mijn ogen en duwde mijn fiets de baan op. Mijn moeder was diëtiste, daarom moest ik ook al de 'biologische' shit en zo eten, niet direct leuk voor een meisje van 15. Ik zette mij recht op mijn trappers en spurtte naar het kruispunt, waar ik elke morgen met Roxanne afspreek. Toen ik daar aankwam stond Roxanne al ongeduldig te wachten. "Waar bleef jij? Normaal sta jij hier altijd eerst", zei ze. "Overslapen, ik denk dat mijn wekker kapot aan het gaan is." Roxanne draaide met haar ogen. "Túúrlijk" zei ze sarcastisch. Beledigd keek ik haar aan. Ik kan namelijk nooit goed slapen, uitslapen is voor mij tot acht uur of zo. Als het school is gebeurt het dan ook wel vaak dat ik 'smorgens nog wat niet dringend huiswerk doe, alhoewel dat de laatste tijd wat moeilijker word om op voorhand te werken. Ik ben namelijk een groep omhoog gegaan bij de volleybal en nu train ik 4 keer op de week telkens anderhalf uur. En in het weekend is het match en moet ik gaan babysitten. Maar ik ga er niet verder op in en zet mijn fiets in beweging. "Heb je nederlands geleerd?" vraagt Roxanne mij. Ik schud mijn hoofd. "Ik had niet eens tijd om er naar te kijken" antwoorde ik droog. "Maar Tessa, die toets is naar het schijnt supermoeilijk!" Reageert ze ontzet. Ik haal mijn schouders op en trap nog wat harder. "Had je weeral volleybal gisteren? Je hebt nogal opvallende wallen." Verandert ze van onderwerp. "Echt?" vraag ik geschrokken, ik heb namelijk een hekel aan wallen. "Ik heb daar een middel tegen, je kan het straks wel gebruiken." Zegt ze om me gerust te stellen. "Dank je Roxanne" zeg ik dankbaar. De schoolpoort komt in zicht en dus stoppen we met praten. We stallen onze fietsen en lopen rustig naar een bankje. Ik drop net mijn boekentas op de bank als ik Ashley onze richting zie opkomen. Ik kreun inwendig. Ashley is een trut van de volleybal die vreselijk jaloers op mij is. Ze is zestien maar mocht niet overgaan naar de volgende groep, en daar geeft zij mij nu de schuld van. "Dag Tessa!" zegt ze op de meest bekakte manier dat mogelijk is. "Dag Ashley" antwoord ik zo ongeïterreseerd mogelijk. Ze trekt haar perfect geëpileerde wenkbrauw op, maar neemt geen notitie van mijn subtiele hint. "Wat ik wou komen zeggen was dat ik je de groetjes moest doen van je ex" Ze glimlachte gemeen en hield nauwlettend mijn gezicht in de gaten. Ik vertikte het om haar te laten winnen en keek onbewogen terug. "Of, zoals de zaken er nu voor staan, mijn vriendje" Ze keek me nog even gemeen aan en liep toen heupwiegend weg. Roxanne legde haar hand op mijn schouder. "Gaat het?" vroeg ze medelijdend, maar ik reageerde niet.

Het was net uit met Hem, ik had het uitgemaakt. Op de volleybal had de trainster gezien dat ik boos en teleurgesteld was en ze had mij appart genomen. "Die woede kun je gebruiken om bovenhands op te slaan" zei ze. Ze toonde me hoe ik moest staan en liet me eens op de bal slaan, veel te slap natuurlijk. "Je zet je klaar, ja zo, en dan gooi je de bal op en nét op het goede moment sla je zo hard je kunt." De hele training liet ze me tegen de muur slaan, mijn rechterhand zag rood tegen het einde van de training. Thuis zocht ik mij een muur op en sloeg de bal tegen de muur. Ik deed het constant, na school, over de middag, 'savonds... Mijn opslag werd harder en gevreesder. Volgens de trainster zouden we nu kunnen winnen, maar toen kreeg ik mijn ongeluk...