VIOLET QUEEN/Mendes

1.Bölüm *Stupid*

~1835~

"Marilyn duydun mu kraliyeti ziyarete genç bir mösyö gelecekmiş"

Marilyn elinde ki nakışı masaya bırakıp kız kardeşine döndü."Nişanlı bir genç bayansın sizi ilgilendirmeyen konular hakkında konuşmayınız rica ederim"

"Ben sizin için söyledim ablacığım,yeni birini tanımanız için"

Lady Marilyn hiddetle ayağa kalktı."Ne cürettle ablanla böyle konuşursun" öfkeden yüzü kıpkırmızı olmuştu.

"Bunları sadece ben söylemiyorum ki tüm saray sizin bekar olmanızı konuşuyor" Jenna artık haddini aşmıştı.

"Odamdan defol" diye bağırdı Marilyn tüm öfkesiyle.

Marilyn sinirden kurdurmuş bir halde nakışını eline tekrar alıp sinirle kumaş parçalarını dikemeye başladı ancak diktiği kumaşa kan bulaşınca parmağını kestiğini ve ağladığını fark etti.

Tüm krallık Marilyn için kalpsiz lady lakabını takmıştı.Hiçbirini suçlamıyordu.Çünkü haklıydılar,Marilyn şuana ana kadar kimse ile konuşmamıştı.O kendine kalpsiz Lady olarak değil aşkı tatmamış Lady olarak görüyordu.

Ama o hafta her şey değişmişti,Lady Marilyn kraliyetlerine akşam yemeği için gelen genç mösyö Peter'ın gözlerinin içinde kaybolmuştu.Tüm gece genç mösyö ile bakıştılar sessizce fakat Lady Marly'in içinde fırtınalar kopuyordu.

Çünkü o aşkı tatmıştı.

2016

Bir zamanlar,her sabah saat sekizde aynı durakta buluşur ve yine aynı rütin şeyleri yapar,birbirimizin yüzüne gülümser,tatlı bir şekilde selamlaşır,otobüsümüzün gelmesini bekleyene kadar muhabbet ederdik.

O zamanları her zaman özlüyordum.O zamanların büyüsü bozulmuştu,bir gün yanıma gelip ağlayarak aşık olduğunu söylediğinde kalbim yerinden çıkacak gibi olmuştu.Sanki altı yaşıma geri dönmüş,onların mahallemize taşındıklarında yüzünü ilk defa gördüğüm gibi kalbim neredeyse ağzıma gelmişti.

"K-kime" diye heyecandan hecelemiştim hiç terlemeyen ellerim sırılsıklam olmuştu.

Gözlerimin içine baktı sadece "Sana" demesini ve altı yaşımdan beri sakladığım duygularımın gün yüzüne çıkmasını istemiştim.

Ama o beni aynı yedi yaşındayken sırf daha fazla misketi olduğu için abim ile oyanamayı seçmesi gibiydi.Ben kaldırımın kenarında ağlarken o abim ve diğer çocuklarla oynamıştı.Sırf on tane fazla misket yüzünden.Yedi yaşında olduğu gibi yine aynı kelimeyi söyledi.

"Abine" dedi ürkekçe."Michael'a yemin ederim yıllarca bunun için çabaladım ama onu bir türlü aşamadım" demişti ve koşarak gitmişti.

O itiraftan tam iki hafta sonra abime açılmıştı ve ben ise o gün sessiz bir kaldırım bulup saatlerce nefesim tükenen kadar ağlamıştım.

Ve şimdi yine artık o nefret ettiğim durağa gitmek zorunda kaldığım için zihnimde yine o berbat sahneler dans etmeye başlamıştı.Marilyn o sene aşkını itiraf ettiği gün duraktan nefret etmiştim.Okula servisle gidip gelirdim ama malesef servisimizin şöforü dün vefat ettiği için bugün servis kalkmamıştı.Bu yüzden neredeyse yıllarca kullanmadığım durağa doğru ilerledim.

Ve yıllar sonra onu aynı durakta,aynı saatte buldum.Onu hervgün görmeme rağmen ilk defa kalbim onu görünce sıkışmıştı.Bu durak bizim kalemiz gibiydi.Biz bu durakta büyümüştük.Ve ona bu durakta aşık olmuştum ve ben yine aynı durakta onu kaybetmiştim.