Can Sıkıntısından Yazdığım Kitap

<2/2>

"Baba, bu ne?"
"Bu bir heykel. Çok güzel, değil mi?"
"Evet. Çünkü bunu sen yaptın."
"Haha.. şirin kız..."
"Baba?"
"Hm?"
"Bana doğum günümde bebek de yapar mısın?"

~~~~~~~~~~~~~~~

Küçük kız mutlulukla uyandı. Bu gün onun doğum günüydü. Aşağıya, babasının yanına indi.
"Günaydın, babacığım~"
"Günaydın doğum günü çocuğu."
Genç baba gülümsedi. Kız da karşılık verdi. Bir anda düşünür gibi oldu.
"Baba... arkadaş nedir?"
"Neden sordun?"
"Okuduğum kitapta yazıyordu da..."
"Arkadaş... nasıl desem... en kötü anlarında da yanında olan, sana sürekli yardım eden kişidir."
"O zaman sen benim arkadaşım mısın baba?"
Genç yeniden güldü.
"Babalar arkadaşlardan farklıdır, Shizuka."
Küçük kızın başını okşadı.
"O zaman Bay Ponduk benim arkadaşım mı? Çünkü ödevlerimi yaparken cevabı unuttuğumda ona bakınca hatırlıyorum..."
"Ha ha ha... Evet. O senin arkadaşın."
"Baba. Niye benim başka arkadaşım yok? Niye sınıftaki kişilerle konuşmama izin vermiyorsun?"
Gencin bakışı bir anda karanlıklaşır gibi oldu. Küçük kız gözlerini kapatıp açtığında babası yine gülümsüyordu.
"Onlar tehlikeli, Shizuka. Sürekli kötü şeyler yapıyorlar, farkında değil misin?"
"Haklısın. Ama... Arkadaş olmak istiyorum."
Genç içini çekti.
"Tamam. Sana izin veriyorum."

~~~~~~~~~~~~~~~~

"Görüşürüz!"
Shizuka arkadaşına el salladı ve evinin yolunu tuttu. Bu gün gece karaokeye gideceklerdi.
"Ben geldim!"
Acele ile ayakkabılarını çıkarttı.
"Hoş geldin."
Babası, onu karşılamıştı. 8 yaşından bu yana kadar 6 yıl geçmişti ama babasında tek bir değişiklik yoktu. Shizuka hızla yemeğini yemeye başlayınca onun yanına gitti, başını öptü.
"Bu ne hız? Acelen mi var?"
"Eeeee... Uykum geldi de... erkenden yatacağım."
Ciddi anlamda berbat bir yalandı. Ancak genç adamın aklında işi olduğu için kafasına pek takmadı.
"Pekala... iyi geceler meleğim."
Genç küçük kızının yanağından öptü.
"Sana da baba!"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Gencin içinde anlayamadığı bir kuşku vardı. Kızının odasına gitti, örtüyü çekti.
"...."
Örtüyü yeniden kapadı ve odasına gitti.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Kız zar zor ağaca çıktı. Pencereyi açtı ve odasına girdi. Etrafına bakındı. Sonra yatağının örtüsünü açtı, içine girdi. Az sonra babası geldi. Uyumamış mıydı? Yoksa çok mu ses çıkarmıştı. Ayak sesleri yaklaşınca gözlerini kapadı. Tahmin ettiği gibi,  babası gelmişti. Yanına oturdu.
"Uyumadığını biliyorum..."
Kız babasına döndü. Gözlerini açtı. Keşke numaraya devam etseymiş... Babası cidden sinirli bir şekilde ona bakıyordu.
"En başından beri uyumadığını da... Kötü kız."
Gözlerini kocaman açtı.
"B-baba?"
"Bunu yapmamalıydın canım..."
Kızı kucakladı ve bodruma götürdü. Sert mermerden yere yatırdı. İğneyi aldı, üvey kızının koluna sapladı.
"Acı çekmeyesin diye seni uyuyacağım kızım. Hem... yarın senin doğum günün değil mi? Her zaman benden bir bebek isterdin. Benim de hiç bir zamanım olmamıştı. Şimdi, dileğini gerçekleştireceğim. Ama izninle, hammadde olarak cok güzel olan seni kullanmak istiyorum. İyi geceler, meleğim..."
Bu muydu? Neden bunu yapmıştı? Ceza neden böyleydi? Hayatı neden kısa idi...?
"Baba, çikolata!"
Önünde bir sahne canlandı.
"Çikolata! Çikolata!"
Gülümsedi. Ne güzel zamanlardı.
"Baba, parka!"
"Çiçekler ne kadar güzel, değil mi baba?"
"Baba! Sınavdan pek iyi aldım!"
"Çok eğlendim baba!"
"Seni seviyorum baba..."
Bu kısımda durdu. Tembel bir şekilde gözlerini babasının olduğu yöne çevirdi. Babası, testereyi çalıştırmaya çalışıyordu. Biraz daha ona baktı.
"Seni seviyorum baba..."
Son kalan gücü ile söylemişti bunu. Babası yanına eğildi.
"Bende seni."
Yavaşça kızının gözlerini kapattı.

~~~~~~~~~~~~~~~~

"Şu heykellere baksana Amane!"
"Ciddi anlamda güzel Kroshi."
İki insan, bir gencin yaptığı bir müzeyi geziyorlardı. Daha sonra bir bebek ile karşılaştılar. Bebeğin kırmızı saçları, mor camdan gözleri vardı. Kırmızı tavşan kulakları, gerçek gibi duruyordu. Altındaki yazıyı okudular.

Daddy's Little Bunny

"Tuhaf bir ad ama cidden güzel bir bebek."
"Aynen öyle..."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Müze kapanmıştı. Genç, heykelleri depoya götürüyordu. Sonunda sıra bebeğe geldi.
"Biliyor musun, bu müzeyi bir daha açmayacağım..."
"Baksana, çocuklar heykellerin yarısını kırdılar..."
Bebeğin camdan gözlerine baktı.
"İyi ki sana zarar veremediler."
Yanına gitti. Yanağını okşadı.
"Benim en güzel hazinem... Shizuka..."
Çan çalmaya başladı.
"Geç oldu bir tanem... görüşürüz."
Bebeğin alnından öptü ve arkasını döndü. Bebek o zamanda gülümsedi. Genç odadan çıkmıştı.
"Seni seviyorum baba..."
Genç kapıyı kapattı ve ortam karanlığa gömüldü...

Acele ettim aklıma yeni kurgu geldi de xkdjdjdjd unutmazsam yarın yazarım .x
Hadi çüs xjqhdksjdb