Hi. Ako pala si Dominique Perreira, isang simpleng babae.Mayaman at kilala ang pamilya namin, pero sa hindi ko malamang dahilan bakit ayaw kong tumira sa lungsod. Kahit nandito namna ako sa probinsya e, maganda parin naman ang aking buhay. Kaya lumaki ako sa pangangalaga ng aking lolo't lola. May mga kapatid ako at buo pa naman ang pamilya namin. MInsan-minsan naman ay dumadalaw sila rito sa probinsiya pero ngayon naging madalang nalang kasi nagiging busy na sila sa aming kompanya.
Ngayon uumpisahan ko na naman ang aking simpleng buhay.
"Dominique tama na muna yan, kakain na tayo." -Lola Grace
"Sige po lola tapusin ko lang tong ginagawa ko, susunod na po ako."
Yun na nga, tinapos ko na ang pagwawalis sa bakuran dahil kakain na. Pumunta na ako sa hapag-kainan.
"Apo, may sasabihin kami sayo." -Lolo Diego
Medyo kinabahan naman ako, sana naman hindi bad news. Hmm.
"Ano po ba yun lolo?"
"Umm. Tumawag ang mommy at daddy mo kanina sa amin ng lola mo."-Lolo
"Ano naman po ang dahilan kung bakit tumawag sila?"
Medyo kinakabahan na ako sa sasabihin nila.
"Sabi ni Grace at ni Diego saamin sa Maynila na raw tayo titira, kaya sa lalong madaling panahaon ay aalis na tayo rito."-Lolo
"Bakit naman po? Maayos naman po tayo rito ah."
"Kelangan ka na daw talaga nilang ipakilala bilang Perreira apo. Malaki ka na kaya kailangan mo narin matutong mamuhay sa ibang lugar at mas magandang magkakasama na kayong lahat."-Lola
"Hay. Wala na po talaga akong magagawa, kailangan ko na nga siguro. Sige po, payag na ako sa desisyon ni Mom at Dad."
"Mabuti naman. tara na at kumain."-Lola
Yun na nga, kelangan ko na talagang mabuhay kasama sila mom at dad pati na mga kapatid ko. Alam ko mahirap pero kailangan kayanin tutal magcocollege narin naman na ako kaya siguro pinapalipag narin nila ako sa Manila.
FAST FORWARD.
Bukas aalis na kami rito sa probinsya, haynako.
--
Pangit po ba? HIntay niyo lang gaganda narin mamaya. HAHA
