Lumipas ang araw, Linggo at Parati ko na siyang Nakikita't nakakausap.
Madalas itong mangyari, Mas nagkakapalagayan kami ng loob, Kaya di na ko Magtataka kung mas nagugustuhan at lumalalim ang nararamdaman ko para sakanya. :)
Nilakasan at Nagpakapal ako ng Mukha at Kinuha ko na ang Cellphone number niya. Di naman ako nabigo at Binigay naman niya saakin yun. ;)
Aba! Hwag na magtaka pa. Nasa mukha na ang Ebidensya. Wahaha! :D *Kidding Side =D Peace yow!
Mabilis natapos ang mga araw, At natapos na rin ang Pasko at Bagong Taon.
At ito na nga Umpisa nanaman ng Pasukan. :)
Habang tumatagal/dumadaan ang araw, Mas nagkakalapit kami ni Helerie na siyang ikinatutuwa ko. :)
Kahit kasi wala kami sa isang School na pinapasukan, Madalas pa rin kaming magkita at magkakwentuhan. :)
Ilang araw nalang at Valentine's Day na pala.
Anobayan! Ano bang balak ko? *Isip-isip, Rio. / After few minutes.
Aha! May naiisip na ako.. Yayayain kong Makipagkita saakin si Helerie..
Sana Hwag niya akong Tanggihan.
At sana Wala pang yumayaya sakanya, Kaya habang maaga pa, Sasabihin ko na sakanya once Makita ko ulit siya. :)
BINABASA MO ANG
You're too Late
Fiksi RemajaDumarating at Darating sa Buhay ang makatamasa ng Lungkot at Saya, Hindi natin alam kung Kelan, Paano o Kung Kanino. Sa buhay, Dapat Sulitin, Enjoyin, Magpakasaya habang Hawak o Nasasa'yo pa.. Dahil sa Buhay, Hindi natin alam kung hanggang kelan ba...
