CREEPYPASTA GÜNLÜĞÜM

7 YIL SONRA

Zina nın ağzından:

7. sınıfa başlamıştım. Okulumdan nefret ediyordum çünkü her kez benim tuhaf bir kız olduğumu sanıyordu. Çizdiğim resimler ve yazdığım hikayeler bunu kanıtlıyordu. Ama kimse beni anlamak istemiyordu annem bile. Kendimi kuyuya atılmış ve terk edilmiş 5 yaşındaki çocuk gibi hissediyordum. Belki sınavlarım iyi ama bir şey eksik. Ama şunu tekrar söyleyeyim okulumdan ve ailemden nefret ediyorum.

Ebigeyl: Hadi tatlım hazırlan yarım saat sonra okula gideceksin.

Zina: Okula gitmek istemiyorum Ebigeyl.

Ebigeyl: (kızgın bir sesle) okula gitmek zorundasın ve sana kaç defa bana anne demeni söyledim.

Zina: (alaycı bir sesle) Oooff peki anne sen nasıl istersen.

( yarım saat sonra okula giderken)

Okula gitmek istemiyordum ve şimdi okula gidiyordum. Hadi ama. O annem olacak karıyı öldürmek istiyordum. Bir kere beni sadece bir eksi aldım deye başım kanatmıştı ve babamın sorduğu bir soruyu yanlış cevap verdiğim için beni tokatlamıştı ve bunları babamdan gizli yapıyor. Ben öldürülme korkusu yaşamasam gider babama söylerdim ama neyse.

(1 saat sonra derste)

Ne sıkıcı bir ders. Matematik sınavın dan iyi aldığıma rağmen tiksiniyorum. Al işte arkamda dedi konu eden kızlar uçak uçuran sinir bozucu oğlanlar. Biri hayal kuruyor biri uyuyor. Al işte biride müzik dinliyor ne biçim bir sınıf burası böyle. Eh bari bende resim defterimi çıkartayım.

İçimden yaptığım resimleri gözden geçirmek geldi. sayfaları çevirirken. 6 yaşında yaptığım bir resme takıldım. İnanamıyorum şimdi hatırladım yetim hane deyken gittiğim ev oradaki garip insanlar bir gözünde saat olan kız ve Saly. Haberlerde gördüğüm cinayetler. İnsanların gördüğü şeyler. Düşününce onların aslında birer katil olduklarını yani onların aslında katil olduklarını kanıtlıyor. O zaman beni niye öldürmediler. Çok garip ve şaşırtıcı.