Spencer & Toby, New York

6. Elfde Schooldag

De eerste twee schoolweken vlogen voorbij voor Spencers gevoel. Ze was al redelijk gewend geraakt aan haar nieuwe schoolleven op het Sint Louis College. Ze had een groot deel van haar lessen met Liz en ze had ook al een paar andere vrienden gemaakt. Spencer hield keurig haar huiswerk bij en deed haar uiterste best voor al haar vakken.

Op de elfde schooldag liep Spencer met Liz en een meisje uit haar natuur klas naar het binnenplein. Ze gingen op een bankje in de zon zitten.

'Hebben jullie een vriendje?' Vroeg Liz, vervolgens nam ze een hap uit haar appel. Maaike, het meisje van natuur, schudde haar hoofd.

'Ja, ik wel...' Zuchtte Spencer vol verlangen. Alleen de gedachte aan Toby maakte haar verdrietig.

'Oeeh, hoe heet 'ie?' Zei Liz nieuwsgierig.

'Toby.' Antwoordde Spencer en ze moest lachen door de enthousiaste en nieuwsgierige uitdrukking op Liz' gezicht.

'Heb je een foto?' Vroeg Maaike. Spencer knikte en pakte haar iPhone uit haar tas te voorschijn. Ze liet hen een foto van haar en Toby zien van afgelopen zomer.

'Aawwwh!' Zuchtte Maaike en Liz in koor. Spencer glimlachte.

'Ik heb hem al twee maanden niet gezien...' Zei ze droevig. Liz sloeg troostend een arm om haar heen.

Na school ging Liz mee naar Spencers appartement. Ze gingen met Ice Tea op Spencers bed zitten. Ze kletste wat over school en hun oude vrienden.

'Vandaag vroeg ik toch of je een vriendje had? Nou, dat was eigenlijk met een rede...' Zei Liz en ze begon wat ongemakkelijk aan de onderkant van haar trui te friemelen. Spencer keek haar verrast aan.

'Je kan me alles vertellen, dat weet je, hè?' Zei ze. Liz knikte.

'Ik zei het eigenlijk omdat ik wou vertellen dat ik op meisjes val.' Vertelde Liz en ze keek Spencer aan. Spencer glimlachte.

'Joh, waarom had je dat niet gelijk gezegd?! Was je bang dat ik je zou judgen?!' Riep Spencer.

'Nee, maar... Ik weet niet...' Lachte Liz.

'Emily, een van mijn beste vriendinnen, valt ook op meisjes.' Vertelde Spencer.

'Ooh, leuk.' Antwoordde Liz.

'Heb je een vriendin?'

'Ja! Ze heet Sanne, ze is geweldig! We hebben nu ongeveer ander half jaar een relatie, denk ik.'

'Oh wauw! Super leuk!' Riep Spencer. Liz knikte opgewonden.

'Ik ben echt blij dat ik het vertelt heb, ik voelde me de hele tijd een beetje schuldig, alsof ik iets verborgen hield, I don't know.' Lachte ze.

'Ik ben ook blij dat je het verteld hebt, echt goed van je! Ik kan me voorstellen dat het moeilijk voor je geweest kan zijn.' Zei Spencer. Liz haalde haar schouders op.

'Hoe lang ben je al uit de kast?' Vroeg Spencer. Liz begon te tellen op haar vingers.

'Zo'n vier of vijf jaar denk ik. Maar mijn ouders hadden het al zien aankomen, zeiden ze.' Zei ze en ze grinnikte.

s'Avonds lag Spencer op haar bed te bellen met Toby. Het was fijn om zijn stem te horen.

'Ik mis je zo, Toby...' Fluisterde ze.

'Ik jou ook, Spence! Maar over een maand heb ik denk het geld wel bij elkaar.' Toby spaarde voor een retour-ticket naar New York, maar een kaartje kostte veel, dus moest hij lang sparen.

'Ik weet niet of ik het nog een maand zonder jou volhoud!' Kreunde Spencer, ook een beetje om hem te plagen. Toby lachtte.

'Hoe gaat het op school?'

'Prima. Echt ongelooflijk hoe snel je went aan een nieuw leven!' Opeens ging de bel.

'Ik moet gaan Toby, de bel gaat. Welterusten!'

'Lekker slapen! Ik hou van je!'

Spencer liep naar de deur. Wie zou er zo laat nog bij haar aanbellen? Toen ze de deur open deed zag ze dat het Charlotte, haar buurmeisje, was. Haar mascara was uitgelopen waardoor er grote zwarte vegen onder haar ogen zaten.

'Spencer, ik heb je hulp nodig.' Zei ze huilend.