Spencer & Toby, New York

5. De eerste schooldag

Een paar weken later.

Toen 's ochtends de wekker ging besefte Spencer pas echt dat de zomervakantie was afgelopen en dat ze haar oude leventje achter haar had gelaten. Ze had haar outfit al klaar gelegd; haar geruite kokerrok en haar gebroken witte blouse. Als ontbijt nam ze een appel-kaneel muffin met een grote mok koffie. Toen ze haar bordeaux rode jas aandeed begon ze de spanning te voelen. Zou ze wel nieuwe vrienden maken? En wat als ze de weg niet kon vinden in het gebouw? Ze liep naar beneden en stapte in haar auto. Op de parkeer plaats van het college was het enorm druk, studenten hingen in groepjes rond bij hun auto's. Ze lachten en lieten elkaar foto's van hun vakanties op hun mobiel zien. Spencer nam diep adem en stapte uit. Ze liep langs de andere heen naar de ingang van het college. Het was een prachtig oud gebouw, zo een die je ook altijd in jaren 90 films ziet. Het leek een beetje op een kasteel of een oude kostschool. Er hing een groot spandoek bij de ingang dat zei "Eerste jaars volg de pijlen naar de aula". Dat deed Spencer. Ze volgde de pijlen door de gangen vol met kluisjes, ze probeerde de route te onthouden voor de volgende keer. Gelukkig zag ze al snel een aantal andere leerlingen van haar leeftijd die de pijlen leken te volgen. De aula was een grote zaal met een hoog plafond en podium. Langs de muren stonden lunchtafels. Een grote groep studentes had zich al verzameld, op het podium stond een vrouw met een bril. Ze riep om orde door haar microfoon. Het gestommel hield gelijk op en iedereen richtte zijn aandacht naar de vrouw.

'Welkom allemaal op het Sint Louis College, ik hoop dat jullie het hier naar jullie zin zullen hebben. Ik ben Claudia Montegrey, afdelingsleider van de eerste jaars. Jullie zijn ingedeeld in klassen; hier achter op dit bord kun je zien in welke klas je zit.'

Op het bord achter haar begon een powerpoint. Haar naam stond onder een van de eerste klassen die op het bord verschenen. C1Q. Een meisje naast haar zuchtte luid.

'Shit ik zit in C1Q! We zitten niet bij elkaar, Tez!' Riep ze met een Brits accent. Het meisje naast haar, Tez, zuchtte ook.

'Ik zit ook in C1Q!' Zei Spencer. Het meisje naast haar draaide zich naar haar toe.

'O, super vet!' Zei ze en ze glimlachte. Ze had donkerrood geverfd haar tot op haar schouder en een bril met een zwart montuur. Spencer glimlachte terug.

'Ik ben Spencer.' Zei ze en ze stak haar hand naar haar uit.

'Liz.' Zei Liz en ze schudde Spencers hand. 'Kom je uit New York?' Vroeg ze. Spencer schudde haar hoofd.

'Rosewood, dat is zo'n 1000 kilometer hier vandaan. Jij?'

'Oh, cool. Nee, ik kom uit Bristol.' Zei Liz. 'Heb je een appartement hier in de buurt?'

'Ja, een paar straten verderop. Het Martimer gebouw heet het, geloof ik.' Zei Spencer.

'Serieus?! Daar zijn de appartementen zo mooi! Ik wou daar gaan wonen maar alles was uitverkocht, helaas...' Riep Liz.

'Balen!' Lachte Spencer.

'Ja, nogal! Haha, maar het appartement dat ik nu heb is ook mooi. Wel twintig minuten hier vandaan maar dat geeft niet!' Zei Liz.

'Zullen we maar naar ons lokaal gaan? E08 geloof ik dat we hebben, dat zag ik net op dat bord.' Liz knikte. Ze kwamen zonder problemen in gang E terecht en vonden zo ook hun lokaal. Het was een groot lokaal met de zitplaatsen rondom een krijtboord. Een hoop klasgenoten hadden al plaats genomen. Liz en Spencer gingen ergens in het midden zitten naast een jongen met groen haar. Al snel was het lokaal helemaal vol. De klas bestond uit minstens veertig mensen. Een docent ging voor de klas staan en schreef zijn naam op het bord. Meneer van Bongegaard.

'Welkom, eerste jaars.'