Spencer & Toby, New York

10. Gedachtes en plannen

Spencers gedachten vlogen de volgende paar minuten heen en weer als een stuiterbal. Eerst begon ze te schreeuwen. 'Nee! Oh nee, dit kan niet waar zijn!' Had ze geroepen. Vervolgens had ze door haar appartement geijsbeerd. Ze begon zich af te vragen hoe dit had kunnen gebeuren. Toen wist ze het; de avond voordat ze naar New York was vertrokken was ze bij Toby blijven slapen. Ze waren zo opgewonden geweest dat het hun laatste avond samen was dat ze misschien... iets te ver waren gegaan, en niet goed hadden nagedacht. Vervolgens had Spencer zich met een zucht op de sofa laten zakken. Ze haalde beverig adem. 'O god...' Mompelde ze. Een warme traan rolde langzaam over haar wang. Ze snikte zachtjes. Ze staarde een tijdje voor zich uit. Plotseling glimlachte ze. Misschien was een baby nog zo slecht nog niet! Dacht ze. Toby had vaak tegen haar gezegd hoe graag hij wel niet een kindje wilde. Ze lachte zachtjes. De gedachte aan een baby maakte haar plotseling blij. Ze zou samen met Toby een babykamer inrichten, en ze zouden samen gaan winkelen en een wiegje kopen en... Ze werd paniekerig. Hoe zouden ze ooit genoeg geld hebben voor dat alles?! En zou ze haar studie nog wel kunnen afronden?! Ze wilde helemaal geen tienermoeder zijn! Spencer ging staan en liep paniekerig heen en weer. Haar ademhaling werd steeds sneller. Ze ging op haar bed zitten en zei tegen zichzelf dat ze rustig moest ademhalen. Ze haalde diep adem en sloot haar ogen. Ze ging op haar rug liggen en staarde naar het plafond. Wat moest ze in godsnaam doen? Ze pakte haar telefoon om Toby te bellen, maar ze bedacht zich toch. Nee, ze wilde het niet over de telefoon vertellen. Het leek haar verstandiger om te wachten tot de herfstvakantie, een vliegticket te kopen en een weekje naar Rosewood te gaan. De herfstvakantie begon bovendien toch al over minder dan ander halve week. Zolang kon ze het wel voor zich houden, toch? Spencer krulde zich op tot een bal, en viel in een diepe slaap.

De volgende dag op school probeerde Spencer zo normaal mogelijk te doen. Iedere keer als ze naar haar buik keek, zei ze tegen zichzelf dat ze Toby snel weer zou zien, en dat alles goed zou komen. Dan haalde ze diep adem en ging weer door met waar ze mee bezig was. Zo hield ze het de rest van de komende schooldagen vol. Soms vergat ze het ook gewoon voor een uurtje, maar zodra ze er dan weer aan dacht werd ze overspoeld door paniek. Ze had wel tien keer op het punt gestaan om het Liz te vertellen. Liz had duidelijk door dat er iets aan de hand was, want ze vroeg Spencer constant of er iets was. Éen keer had ze het echt bijna verteld. Toen Liz voor de zoveelste keer vroeg of er iets was ze had ze diep adem gehaald en geknikt.

'Je weet dat je me alles kan vertellen, toch?' Zei Liz.

'Ja, dat weet ik... Het is gewoon... Ik...' Zuchtte Spencer maar ze besefte zich halverwege haar zin plotseling dat dit niet het juiste moment was om het te vertellen. Bovendien wilde ze het liever als eerst aan Toby vertellen. 

Op een avond, precies een halve week voordat de herfstvakantie begon, belde ze haar moeder.

'Hoi Spencer! Alles goed?' Vroeg haar moeder.

'Ja hoor, mam! Ik wilde deze herfstvakantie naar huis komen. Is dat oké?'

'Oh wat een goed plan! Zal ik een ticket voor je kopen?' Riep Veronica.

'Oh nee, ehm, ik heb eigenlijk al een ticket gekocht. Sorry, ik was helemaal vergeten om het te overleggen.' Zei Spencer.

'Dat is niet iets voor jou, Spence... Maar dat geeft niet, ik zal je het geld wel terug betalen als je hier bent, goed?'

'Is goed.' Mompelde Spencer.

'Je bent zo stil, Spence. Is er echt niet iets?' Vroeg haar moeder. Spencer slikte haar tranen weg.

'Oh nee hoor! Ik ben gewoon een beetje moe. Ik heb nogal druk op school.' Zei Spencer, ze probeerde het zo overtuigend mogelijk te laten klinken.

'Oké dan. Wanneer kom je?'

'Ik vlieg zaterdag ochtend, dus ik kom rond drie uur 's middags aan op vliegveld Philidelphia. Kan je me komen ophalen?' Zei Spencer.

'Ja, is goed! Succes nog op school! Tot snel, lieverd!' Zei Veronica.

'Doei mam!'

Vervolgens stuurde ze ook een sms'je naar Toby. Ze typte het bericht wel tien keer opnieuw. De eerste sms'jes klonken veel te sentimenteel. Uiteindelijk typte ze een bericht dat niet te veel verklapte, zodat alles nog een beetje een verrassing zou blijven.

Hey Toby, hou zaterdag avond vrij! Wie weet kom ik wel terug naar Rosewood voor een weekje... 😏

Daarna ging ze op bed liggen. Ze betrapte zichzelf erop onbewust over haar buik te strijken.