Yürüyordu genç kız.Olanları geçiriyordu zihninden.Gerçi ne olmuştu ki? Düşünüyordu.Tekrar düşünüyordu.Hiç bir şey gelmiyordu aklına. Hiç bir şey yapmamıştı ki. Ya da kendine göre öyleydi.Oysa bir karıncayı bile incitirse yüreği yanardı.Hayır o yapmamıştı. O katil olamazdı. Katil olması için geçerli bir sebebi bile yoktu. Ama olmuştu. Nasıl olmuştu? Onu kendisi bile bilmiyordu. Dar ve karanlık sokaklardan geçti. Sokaklarda aynı onun gibiydi. Karanlık... Ve kimse yoktu. Bomboştu etraf. Aynı onun zihni gibi. Bomboş ve karanlık olan zihniyle düşünmeye çalıştı. Başaramıyordu. Yapamıyordu işte. O adamı öldürdüğü gibi kendini de öldürebilir miydi? Yoksa çok mu bencildi?
Sığınacak kimsesi yoktu. Ailesi terk etmişti onu. Bu koskoca şehirde ne yapardı ki? Yalnız başına.Kimsesiz.. Çaresiz..
Bu deniz gözlü kız nasıl devam edecekti yaşamına ya da onu neler bekliyordu?
Devamı bir sonraki bölümde :)
