8. Bölüm

19 3 0
                                    

Sadece o ve ben...
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Eda'nın gözünden:

"Geciktim!"
Emre'nin o şaşkın yüz ifadesi birden belirince anırdım. O hala şaşkınlığın içinden çıkamadığı için söze devam ettim.
"Anam beni gebertecek! Okuldakiler okuldan kaçtığımızı söylemiş midir acaba? Söylemişlerdir dimi?Emre bişey söylesene!"
Emre gözlerini benden ayırıp saate baktı, ağzından bir küfür savurdu ve bana dönerek:
"Kızım senle de vakit pek güzel geçiyor."
Otoban'ın kenarında kaç saat konuşmuştuk biz? 6 saat yohamına!!!
Yavaş yavaş toplanırken ordan hiç ayrılmak istemediğimi yüreğim açık açık belli ediyordu. Telefonuma baktım. Daha doğrusu bakamadım çünkü göt gibi şarjı bitmişti. Of yaaw! Allah bilir anam kaç bin kez aradı!
"Hiç gitmek istemiyorum!"
Bunu dışımdan mı söyledim.

Salak.

İç ses gurumu kırma!

Burda gerçekler konuşur cınım!

O sırada Emre, içsesiyle kavga eden Eda'nın salak tipine bakıyor, Eda da tam o anda tipsiz ve salak bir şekilde onun tipine bakıyor.

Aferin Eda çocuk artık seni Manyak sanıyo!

"İleride minik bir kulübe var eskiden dedemlerinmiş... Arada sırada oraya gidip kafamı dinliyorum...istersen...orada bir geceliğine kalabiliriz..." Dedi aniden. Eda şok Eda iptal Eda vefat.

Bu hani o hikayelerde olan teklif değil mi? Oha gızıımmm. Hemde utandı oha lan kızarıyo!

Kabul et! Kabul et!

Haydi Eda haydi Eda haydeeee... Tam zamanı tam zamanı şimdeeee!!!

"Valla hıyarın dibisin! Annemin bağırışları da yarına kalır!"
O sevinçle çocuğun kollarına nasıl atladıysam dağ gibi çocuk sendeledi. Anayol'dan geçen bir taksiyi çevirdik -hala dönüyo, puhahahhahah, tamam tamam susuyorum-
"Abi sen git ben yolu tarif edeceğim."
Valla meraklandırdı bu tip beni yaaa. Acaba nasıl bir yer? Tarihi bir şömine veya modern bir hıyar resmi...Buldum!!!
Aaaaaaaa hıyar çıktığ diyen çocuk gelcek sonra bana:
Merhaba hıyarların efendisi pliz buraya geçin...

Küçük bir reveranstan sonra mutfağa geçiyoruz sonra çocuk o tatlış yuvarlak gözlüklerini bana uzatıp şifreyi anca böyle görebilirsiniz diyo, sonra ben gözlükleri takıp mutfak dolabının içindeki kasanın şifresin giriyorum:
4283
Sonra bir sürü Samsung kutusu!!!
Aaaaaaa hıyar çıhtı!

Lol

Hayal dünyamın gerisinden gelen Emre'nin burdan sağa, abi 2 km düz git , dönerken sana söyleyeceğim, şurdaki virajı dön, sola dö...

Emre'nin gözünden:

Dağlık yolları geçerken yanımdaki meleğin kokusu burnumdaki hücreleri coşturuyordu-fesat anlamayın- uyurken ne kadar masumdu... Son çıkışı atlatırken adam:
- Burası mı?
- Evet abi sağol.
Parayı ödedikten sonra, (gençlerin belası taksimetre🙄) Eda'yı kucağıma aldım, nasıl uyanmadı hayret...Çocukluğumdan beri bu minik ev bile diyemeyeceğiniz yerin anahtarını arka bahçedeki köşeye gömeriz, Eda'yı yavaşça yumuşak toprak zemine bıraktım ve ellerimle kazmaya başladım.

Eda'nın gözünden:
Oh may fakin madır fakır...öldüm mü lan ben! Çok gençtim ben yaww... Erken gittim... Nineeeeeğğğ nerdeyim süle güzelim... Genlerimde akan kanın dedesi (gende kan mı akar o ayrı bir mesele ama ölmüşüz sonuçta şimdi biyolojiyi tartışmayalım...tamam sustum ;) ) gözümü açtığımda bir ışık görmüştüm ve upuuuuzuuuun çam ağaçları, ben uyurken taksi kaza mı yaptı acep?! Asdasdasdasdasdass...

Tam o sırada yüzüme gelen toprak tanesi beni ölmediğine ikna etti çünkü sol tarafımda amaçsızca kazı yapan bir adet Emre vardı... Lan bu çocuk, dana kadar beni buraya kadar nasıl taşıdı...bilim adamları al sana konu! Hadi tezler başlasın!!! Yavaşça ses çıkartmadan Emre'nin yanına gittim:
"Bööö"
"Hay ben senin hıyarına!"
Ahahağğağağapuhahhahaha...
Fln
Tmm
Cnm
Kısaltma vol1500
"Napıyon bir tanesi kunduz gibi?"
"Günaydın."
Atara gellll!!!
"Yavaşça yanına yaklaştım ve köşeyi resmen deştiğini gördüm. Tab2 ben de ortama uyum sağlayıp diğer köşeyi kazmaya başladım ve kazmamla hıyarcığımızın neyi amaçladığını anladım (akıllı jojuk) elimde anahtarı havada tutarak:
"Bunu mu aramaktasınız süliman"
"Aaaaa Hürrem enegtarı bulmuşşşş, vezirler hemen kapayın şu delikleri ve ikimiz de aynanda (sevenler ayrılmaz) ayaklarımızla toprağı iteledik. Benimki kolay olmuştu ama beş metre (abartılmıştır) toprağı itelemek kolay mı yaw. Çocuk yine hızlı yaptı.
Mutlu aile çerçevesi gibi kapıya doğru yürüyorduk ve hıyarım kapıyı açmaya başladı... Heyecan durakta...
•••••••••••••••••••••••••••••••
10 vote gelene kadar yeni bölüm gelmeyecek...😔(gurur yaptım)

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jan 01, 2016 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

HIYARLARHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin