Blog Boy

Mutlu Mayıs

'Karanlık güzeldi ama insanın ışığada ihtiyacı vardı. Karanlık yanlızlıktı ve ışık arkadaştı. Bu yüzden hiç arkadaşım olmadı.

-Blog Boy'

Sabah ilk işim olan bloğumda bir şeyler paylaşıp yataktan uyuşukça kalktım. Annem ve babam işe gittikleri için ses yoktu. Zaten annemde gerçek bir anne değildi. O benim üvey annemdi.
Beni sevdiğini pek söyleyemem.
Birde üvey kız kardeşim var.
Saçları platin sahte bir sarı ve onunda beni pek sevdiğini söyleyemem.
Benimde onu sevdiğim yok zaten. Yüzümü yıkamaya üşendiğim için direk salaş bir kazakla siyah bir pantolonu üzerime geçirdim.
Serbest kıyafete lanet olsun!
Hergün kıyafet seçenem ben! Disiplin cezası almamak içinde kavga etmiyordum.
Çünkü ben böyleydim.
Kurallara uyan bir oğlan çocuğu.
Bu arada ben kim miyim?
Ben bedeni bu şehre sıkışmış ama ruhu dünyayı dolaşan, okulun utangaç oğlanı ülkenin nam-ı diğer 'Blog Boy' u, annesinin bile istemeyip terk ettiği zavallı Mutlu Mayıs'ı.
Ve şimdi beni anlamayan insanlar topluluğunun oraya gitmem gerekiyor. Yani okula.