Apat

14 1 0
                                    

Hinarap ko ang sarili ko sa salamin.


"Oh! Anong iniiyak mo?! Para kang bata diyan."



Pinunasan ko yung luha ko.


Syeeet! Bakit parang ayaw nilang tumigil sa paglabas?!



"Nakakainis naman oh! Sanay ka ng wala siya diba?! 5 years siyang hindi nagparamdam diba?! Dapat sanay kana."



Pinunasan ko pa ulit yung luhang tumulo galing sa mata ko.



Akala ko kaya ko na. Sabi ko pagmagkikita kami ulit, hindi na ako iiyak, ipapakita ko sakanyang malayo na ako sa dating Khrislyn.



Pero TheHell--!


Wala parin pala akong pinagkaiba sa 15yrs old na si Khrislyn. Iyakin parin ako.



Napaupo ako at um-ubob sa tuhod ko.


"Bakit bumalik kapa?! "



Alam kong para akong tanga dito.


Kinakausap ko yung sarili ko, haha! Sino nga bang matino ang kakausapin ang sarili?!



"Para iwan ako ulit?! "


"Oh para ipamukha saakin na kaya mong mabuhay ng wala ako?! "



*sob* *sob* *sniff*



"Best! "


Niyakap ako ni best at saka hinagod ang likod ko.


"Anong nangyari?! "


"..." tahimik lang ako at hindi ko siya sinasagot


"It's okay. You can tell it later. Ilabas mo muna yung sama ng loob mo."


Buti nalang may best friend akong nakakaintindi. I love you best!



/ half hour later /



"Sure kang ayos ka lang?! " pang limang tanong na ata ni best to saakin.


"Haha! Oo naman noh! Mukha ba akong 'di okay?! "



"Err! Yeah! Tsaka tama na nga yan! Pangatlo mo ng wine yan ah! Kakanta pa tayo mamaya."



"Ihhh! Minsan lang ako makainom nito eh! "


"Sa ibang pagkakataon nalang best! Ibibili kita niyan pagkatapos ng raket natin dito."


"Sige! *hik* sabi mo yan ah! "


"Oo nga. Ang kulit." Siguro iniisip nito na lasing na ako. Haha! 3 glass of wine?! Ako?! Malalasing?! Haha! No way, Norway.



"Teka! Kilala mo na ba yung celebrant?! "


"Oo! Pinakilala siya kanina pagkatapos kumanta ng fiance niya, si Ms.Vannesa. "


"Talaga?! Anong itsura?! "


"Hmm. Gwapo."


"Lahat naman ata sayo gwapo eh! Haha! Pati ata si kokey gwapo sayo."


"Tch! Yung sumalo sayo kanina, siya yung celebrant."


"Owwkaay!"


Tumayo ako.


"Saan ka pupunta?! "


"Uuwi na."


"Huh?! Sira kaba?! Malapit na production number natin."


"Best! *cry* ayoko na ulit siyang makita." Tumayo rin si best at saka ako nilapitan at niyakap


"Best! Kahit ngayong gabi lang. Face your weaknesses, hindi habang buhay kaya mo yang takasan."


Why Can't it Be?Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon