ရင္ေတြအဆမတန္ကိုနာက်င္ေနရတယ္ေလ....ဘယ္ဖက္ရင္အံုကနာက်င္မႈ...မ်က္ရည္ေတြက်ရလြန္းလို့...မ်က္လံုးေထာင့္ကနာက်င္မႈ...ဒီနာက်င္မႈေတြကိုတေ၀ါေ၀ါရြာေနတဲ့မိုးေရေတြကလည္းမေျဖေဖ်ာက္နိုင္....
ကိုယ့္ေရွ့မွာရွိေနတဲ့ေျမပံုမို့မို့ေလးကိုၾကည့္ပီး...luhanကိုယ့္မ်က္စိကိုလံုး၀မယံုနိုင္...အိမ္မက္ဆန္သလိုကိုယ့္မ်က္စိေရွ့မွာလ်က္တပ်တ္္ျဖစ္သြားခဲ့တဲ့အျဖစ္အပ်က္...ခုထက္ထိရင္ထဲမွာစဲြထင္ေနတုန္းပဲ...
"appa...appa...miyanae...သားကိုလံုး၀ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ့....ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ့..."
ေျမပံုေလးေပၚကိုဖက္တြယ္ကာ...ငိုေၾကြးေနမိတယ္...appaကိုသတ္တဲ့သူကငါပဲေလ...ငါသတ္လိုက္တာ...hunကိုကယ္တင္ဖို့အတြက္..ငါအေနာက္ကေနေသနတ္နဲ့ပစ္လိုက္တာ..ငါဟာသားဆိုး..သားမိုက္...အားလံုးကျပက္ရယ္ျပဳတာကိုခံသင့္တဲ့ေကာင္...မင္းအေဖကိုမင္းသတ္လိုက္ပီ..luhan မင္းလုပ္ခဲ့တယ္....
"appa...သားေနာက္ဆံုးေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြကိုမွတ္မိေသးလားဟင္..အေဖမရွိေတာ့ဘူးလို့သေဘာထားလိုက္ေတာ့မယ္ဆိုတာေလ...အဲ့တုန္းကappaဘာမွျပန္မေျပာခဲ့ဘူး..ဒါေပမယ့္တစ္ခုခုလွည့္ေျပာဖို့လုပ္ခဲ့တယ္မလားဟင္..ေျပာပါ..ခုေျပာပါ...အဲ့တာဘာလဲ...သားကိုခ်စ္တယ္လို့ေျပာမလို့မလား...ဟုတ္တယ္မလား..ဟင္..ထပါဦး..သားေတာင္းပန္ပါတယ္.."
မ်က္ရည္ပူေတြကိုဘယ္လိုမွမတားဆီးနိုင္..သူအေနာက္ကေနပစ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ...appa လွည့္ၾကည့္လိုက္တဲ့အၾကည့္ေတြ..သူမွတ္မိေနေသးတယ္...သားတစ္ေယာက္ကအေဖတစ္ေယာက္ကိုပစ္လိမ့္မယ္လို့ဘယ္လိုမွထင္လိမ့္မည္မဟုတ္...အံ့ၾသျခင္းနဲ့အတူ...ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့အၾကည့္...appaခြင့္လႊတ္ေပမယ့္..သူကေတာ့ကိုယ့္ကိုကိုခြင့္မလႊတ္နိုင္....
"Lu..ထေတာ့ေလ...ၾကာေနပီသြားရေအာင္"
ေဘးနားကိုsehunကထီးတစ္ေခ်ာင္းနဲ့ေရာကလာပီး...ေျပာလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္Luhan ငိုေနတာကိုရပ္လိုက္ပီး..အံၾကိတ္ကာထလိုက္တယ္....
"ခြပ္....."
ရုတ္တရက္မ်က္နွာကိုထိုးခ်လိုက္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္sehunလက္ထဲကထီးကလႊတ္က်သြားပီးတကိုယ္လံုးမိုးေရေတြစိုရႊဲကုန္တယ္..
YOU ARE READING
My shadow
RomanceAnneyong!!!!✌✌ This is my first fanfic (Hunhan Yaoi) I try my best. so I hope this can be make you feel better. Please enjoy.Thank all of you...
