Gitmem Gerek Bu Gece

3.bölüm

Aralanamış çığlık atmaya hazır dudaklarımı bir eliyle sıkıca kaparken diğer eliyle de iki elimi birleştirip sıkıca kavradı. Yaşadığım şokun etkisiyle dondum.

Gözlerinin içine baktım şimdiden 10 tane senaryo belirdi aklımda.Gözlerini benim endişeli ve ağlamaktan kızarıp şişmiş gözlerime dikti. Çırpınıp kurtulumaya çalıştım. Asena'nın odasına ulaşsam yeterdi diye düşündüm.

Çırpınmanın bir işe yaramadığını anladığımda usluca durdum yerimde. Sonra benim akıllanıp durcağım zamanı beklermiş gibi tam ben durunca harekete geçti.Ağzımdaki eliyle beraber ışığın düğmesine yürüdü ve ellerimi sıktığı elini çıkarıp ışığı kapadı. Eli tekrar iki elimi sıkıca kelepçeledi. Yatağıma yönelip oturdu. Sonra da beni oturttu. Uslu uslu otururken içimden pompalanan kalbimin sesini duyuyordum.

Ben onun gözlerine bakıp ne yapmaya çalıştığını anlamaya çalışırken o dış kapıdan birinin gelebilme ihtimalini düşünüyordu sanırım.Yani öyle tahmin ettim.

Yüzüne bakınca aslında bana zarar vermez gibi geldi. Şu an bu durumda neden böyle düşündüğüme bende anlam veremedim. Kafamdaki saçma düşünceler balonunu savurup attım ve biraz mantığımı çalıştırmaya çalıştım.

Sanırım birinden saklanıyordu. Dış kapının sesi ve tıkırtı sesleri geldi. Odanın etrafına bakındı ve ayağa kalktı. Ebeveyn banyoma yöneldi ve benide peşinden sürükledi. Ah hayır oraya lütfen girme. Banyoya girip kapıyı çekip kilitledi. Aklımda ona dair 'iyi' düşündüğüm ne varsa düşüncelerimden uçurdum. Ve korku yavaş yavaş bedenimi esir almaya başladı. Küçük ve dar banyoda o kapının hemen arkasına yaslanırken bende hemen arkamda olan duş kabinine yaslıydım. Aramazıdaki mesafeyi düşünmek bile istemiyordum. Tedirgin ve korkulu gözlerimle onun düşünceli gözlerine baktım. Belki beni biraz olsun anlayabilirdi.
"Saklanmam gerektiği için burdayım. Sessiz ve uslu olursan herkesin yararına olur. Umarım açıklayıcı olmuşumdur."dedi. Ses tonu bir erkeğinkine göre ne çok sert nede çok yumuşaktı. Sözleri açık ve netti dediklerine tabikide uyacaktım. Uymamamak gibi bir niyetim kesinlikle yoktu.
Cümlesindeki tehdit unsurunu da anlamamak için salak olmak gerekirdi.
Tedirgin bakışlarımı bugün ilk kez gördüğüm çocuğa çevirdim.

"Asena'nın arkadaşıyım. Rahatlaman için yeterli olduğunu düşünüyorum"dedi tek kaşını kaldırıp bana bakarak. Sanırım rahatlamam için yeterli olmuş gibiydi. Tabi eğer söyledikleri doğruysa.

Ağzım sıkılmaktan bir hal olmuştu. Ellerim de cabasıydı. Gözlerimle ellerimi işaret ederek bırakmasını istedim. Anlamış olacakki elini çekti bende ellerime artık kan dolaşımı gittiğine sevindim.
Ellerimle,ağzımı gösterdim ellerini artık çekmeliydi.
"Malesef ki ağzını açamam. Tedbiri elden bırakmamak gerekir. "dedi ve haklıydı. Çünkü ellerini ağzımdan çekerse çığlık atmayacağımdan ben bile emin değildim.

5 dakika boş boş banyonun mimarını izledik. Daha doğrusu ben inceledim. O bir yere odaklanıp düşünüyordu. Tek yaptığı buydu. Düşünmek. Bu kadar yoğunlaşmış bir ifade takındığı için ne düşündüğü çok merak etmiştim doğrusu.

Odamın kapısının açılma sesi geldi ve biri banyoya yönelip kapıyı açmaya çalıştı ama kilitliydi. "Benim. Açın kapıyı" bıkkın sesiyle Asenaydı.
Elini artık çekti ve kilidi çevirdi. Karşımda Asena'yı görünce korkumun ve telaşımında gereksiz olduğunu düşündüm. Odama yöneldik ve Asena beni görür görmez"Esila iyi misin?"dedi.
"Korkumu saymazsak iyiyim sanırım"dedim.