Często odrzucasz ludzi, wolisz zostać sama, ale gdy zaczniesz odczuwać samotność szaleńczo pragniesz do nich wrócić. Jesteś osobą zmienną nie do końca zrozumianą, nawet przez samą siebie. Jak jest ci źle to popadasz w bezsilność, nie masz siły walczyć. Brak ci odwagi, żeby być tym kim naprawdę jesteś. Marzysz o wolności, ale ktoś ciągle podcina ci skrzydła. Nienawidzisz oceniania po pozorach. Uważasz, że nie jest warta miłości.
Nie wiem jak wam ale mi często zdarza sie odrzucać ludzi. Chcą ci pomóc jednak ty myślisz no właśnie tylko myślisz. Ty myślisz, że poradzisz sobie z tym sama. Potem żałujesz swojej decyzji. Chcesz wysztko naprawić. No jednak to jebane życie czesto nie pozwala nam na odkrecenie całej tej plontaniny. Czy ktoś jeszcze myśli o tym żeby tak wpaść pod samochód lub coś innego? Czy to tylko ja jestem taka no... wiecie o co mi chodzi.
