SECTION ABCD [COMPLETE]

CHAPTER 20

AOME'S POV

Habang naka tingin ako sa salamin magang maga na ang aking mga mata. Ilang oras na din kasi akong umiiyak. Pinapunta agad ni Dionne yung kanyang hairstylist upang maayos ang aking buhok. Yung dating mahabang buhok ko ngayon ay lampas tainga na lang. Habang ginugupitan ako ng hairstylist para bang gusto ko munang matulog dahil sobrang pagod na pagod na ako.

"Aome, huwag kang mag alala.. Nandito naman ako. Pasensy kana sa ginawa ni Nicoline, kung gusto mo papalagyan kita ng extensions."

"Huwag na Dionne, okay lang naman ako." hindi ko pa rin lubos maisip na aabot yung pag ka suklam sa akin ni Nicoline. Nag paalam sa akin si Dionne dahil may klase pa ito. Kasama ko sa mga oras n ito si Jk.

"Actually, Nicoline is my sister. Anak sya sa labas ng Daddy ko. Mabait naman yan dati, hindi lang ako sigurado kung anong nangyare." Nakatingin ito sa kawalan habang nag sasalita.

"Yung mama nya is well-- my step mother. Nag give way si mama actually para lang wala ng away. Kami yung lega family pero my mom and I decided to leave. I was so disappointed to my dad, dahil hindi naman sya gumawa ng paraan to stop us from leaving. He choose them over me and my mom. That was the most painful thing na sa tingin nangyare sa akin. Imagine, sabay na binuo ni mama at daddy yung business namin for almost 25 years at nung pumasok ang mama ni Nicoline sa buhay namin, parang nawala lahat. In just a blink of an eye. At first, it was hard.. 8 years niya din kasing tinago sina Nicoline sa amin. Na may anak si Daddy sa labas. Akala ko ako lang yung anak niya e. But I was so wrong."

"So you mean to say... anak sa labas si Nicoline? Ang kapal naman talaga ng pag mumukha ng babaeng yan. Tapos kung makapang husga akala mo napaka perpektong tao." gigil na sambit ni Sarah. Na noo'y sinusubukang ayusin ang aking buhok.

"Oo, pero anak pa rin siya ni Daddy. Nakakalungkot lang. Dahil sa kanila nasira yung pamilya ko. Ilang years din na depressed si Mama.. I remember she once told me, ang pinaka masakit yung alam mong sayo pa pero pag mamay-ari na pala ng iba. Ngayon medyo okay na si Mama. Nakakausap na ng maayos. Kaya pasensya kana sa ginawa ni Nicoline."

Habang nag kwe-kwento si Jk ay bigla na lang pumasok sa kwarto si Abcde at yinakap ako. tinutulak ko ito papalayo sa akin. Ayoko ng ituloy 'to.

"Jk, pwede ba tayong lumabas?"

"Aome.." hinawakan ni Abcde yung kamay ko. Ngunit binitawan ko ito. "Anong ibig sabihin nito?"

"Sorry Abcde, pero we're dating since yesterday." Humawak ako ng napaka higpit sa mga kamay ni Jk. Alam ko ito ang dapat gawin, ang saktan sya para lumayo na sa akin.

"Pare,hindi mo sya kayang alagaan. Ako na ang gagawa ng mga bagay na hindi mo kayang gawin para sa kanya. Sa ngayon kailangan ka ni Nicoline."

"Pro-protektahan nga kita diba?!" Hinatak ako ni Abcde papalayo kay Jk. "Abcde.. tama na. Please lang.. pagod ako huwag ngayon."

"Aome.. please makinig ka naman. Pakinggan mk naman ako.." hindi ko na ito tinignan at tuluyan na lang akong lumayo sa kanya.

Tama nga siguro na itigil ko na itong kahibangan ko. Masyadong masikip at nakakasakit ang mundo ni Abcde para sa akin.

ABCDE
Madaling araw na at hindi ko pa rin alam ang gagawin ko. Ilang beses ko ng tinawagan si Aome pero hindi nya sinasagot ang mga tawag ko. Alam ko naman na mali ang ginagawa ko. Puro sakit ng loob na lang ang binibigay ko sa kanya. Hindi ko naman yun itatanggi.

Bumaba muna ako sa kusina para kumuha ng black coffee. Sakto naman naka salubong ko si Nicoline na noo'y may bitbit na mga tsi-tsirya at juice. Mabilis nya itong itinago sa likod nya at pasimpling pinunasan ang kanyang bibig.

Napailing na lang ako at gumawa ng kape.

"Uhm, baka gusto mo rin ng coffee? Or mas gusto mo yang mga bitbit mo?" Ngumiti lang ito.

"Aome.. pwede ba tayong mag usap?" Mukhang nag dadalawang isip pa ito. Nag punta kami sa di kalayuang park at doon kami nag usap ng masinsinan. Hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako at hindi ko maintindihan yung nararamdaman ko sa mga oras na ito.

Just starring at her face. It make me feel anxious and miserable. The fact that Im the reason behind her tears and sadness.. bakit ko ba siya paulit ulit na sinasaktan?

I know, she deserve someone better than me. I should be the reason behind her smile.. pero ang binigay ko lang sa kanya ay paulit-ulit na sakit ng loob.

"How are you?" Ngumiti lang ito at umupo sa may swing. "Okay naman.." tipid na sagot nito sa akin.

Sa mga oras na to hindi ko alam kung handa na ba ako sa mga itatanong ko. Hindi ko rin alam kung handa na ba ako sa mga bagay na sasabihin niya.

"Aome, ayoko na ng paligoy-ligoy pa--."

"Tapusib na natin to Abcde. Para sa ikakatahimik ng lahat." I wasn't expecting that.

"Yeah.." napayuko na lang ako ng sabihin yun ni Aome. "Babalik na rin ako sa bahay namin bukas."

"No.. you're not moving out." Ngumiti lang ito sa akin..

"Ayoko ng makigulo pa sa mundo mo Abcde. Kailangan kong gawin to. Para sayo at para sa akin."

Huminga muna ako ng malalim bago sumagot, "alam ko malaki yung pag kukulang kk sayo. Ang sabi ko proprotektahan kita. Pero hindi ko nagawa.."

"Hindi mo na kailangan pang mag explain Abcde, naiintindihan ko. Kaya nga ginagawa ko to para sa'yo at para sa akin." Hinawakan ko ito sa magkabilang braso.

"Please, mag tiwala ka lang sa akin. Kumapit ka lang matatapos din to. Please don't do this.. Im begging you Aome, please . Stay. Don't leave me. You're all that I need. I need you everyday, every minute, every seconds of my life.. You're everything that I need. I need my daily dose of your happy pill.. wala akong pake alam kung ma overdose ako.. i need you. Please. stay." Halos lumuhod ako sa harapab ni Aome sa mga oras na ito.

"Please.. Don't leave me.."

"Abcde, makinig ka.. kailangan natin pareho to." Yinakap ko ito ng pag kahigpit.

"Team tayo diba? Team tayo.." tangina ang sakit. Maya-maya pa ay may pulang van na tumigil. It was Nicoline..

"Ayan na si Nicoline.. mas kailangan ka nya sa mga oras na to." Pinipilit nitong kumalas sa pag kakayakap ko sa kanya.

"Pero ikaw ang kailangan ko. Please.. Don't do this to me Aome." Tumakbo na si Nicoline papunta sa akin.

Ngumiti sa akin si Aome.. at sa huling pag kakataon humalik ito sa akin.

"Im going to miss you."

"Abcde!" Yumakap sa akin si Nicoline at lumayo sa akin si Aome. "Linalandi mo na naman boyfriend ko?! Hindi kana talaga nadala.."

"Huwag kang mag alala Nicoline,ito na ang huling beses na makikita mo ako."

"Ang dami mo pang satsat! Just leave already!"

"Aome.. please." Hinabol ko ito at yinakap..

"Mababaliw ako pag nawala ka sa akin.." pero pinag tabuyan nya ako papalayo sa kanya.

"This is the last time na mag kikita tayo.. You wont be able to see me again. You'll be fine without me.. You'll be okay without me.. starting from this day.. i will be gone in your life forever.. Let's pretend we don't know each other. Pretend that you don't know me.. Pretend that you didn't fall in with me. I will do my best to forget you.. Im setting you free Abcde, let be happy for each other. I love you,thank you for everything. Till we meet again. ABCDE. Can you do me a favor?"

Hindi ko na naitago ang bigay sa dibdib ko. "What is it?"

"Please, set me free.. please? Do it for me." This is the most painful part. I still love her, and its so damn hard to set her free.

"Please.. tumalikod ka."

"Aome.."

"Please.." tumalikld ako katulad ng sinabi nya. "Startinh today.. mag kaiba na yung daan na tatahakin natin. Paalam. Abcde."

Painful.. please..

Come back...